Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132741 Τραγούδια, 271229 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Πώς επανέρχονται οι αναμνήσεις ;
 Κοινόχρηστο ! Πρέπει να ανακυκλωνόμαστε με τις αναμνήσεις ? Ποια είναι αυτά που πρέπει να κρατάμε και πως ?
 
Πώς επανέρχονται οι αναμνήσεις ;

Ζήσαμε πάθος, όλο λαχτάρα,
έγινε η αγάπη μας μια ενοχή,
νιώσαμε λίγοι μες στην αντάρα
κι έγινε ο πόθος κατάρα κι ευχή..

Τώρα το βλέμμα έμεινε άδειο
έρμο το χάδι, κούφια αγκαλιά
κι άγραφη νότα σ’ ένα τετράδιο
κάθε μας ψίθυρος κι αντιλαλιά

Μείναμε μόνοι μες την σιωπή μας
πλέξαμε γύρω μας βουβό ιστό
και ταλανίζουμε λόγια της ρίμας
σ’ ένα παράθυρο πλέον κλειστό

Πώς επανέρχονται οι αναμνήσεις ;
πώς επουλώνονται παλιές πληγές ;
πώς αντιστρέφεται ήλιος της δύσης ;
πώς αναβλύζουν στέρφες πηγές ;

Πώς ???
Δεν το γνωρίζω.., μα σαν σημάδι
δένω στο δάχτυλο μαύρη κλωστή,
σαν να ‘ναι βέρα, σαν να ΄ναι χάδι
σαν να ‘ναι θλίψη, και σαν μνηστή.
CHЯISTOS P
Φορτίο οι μνήμες σε πλοίο χαμένο
Μονάχοι ξεμείναμε σε στείρο γιαλό
Το πάθος ξεπλύναμε στο κύμα το κρύο
Κατάρτι προσμένουμε να δούμε κι δυο

Το μίτο μας δέσαμε σε φάρο σβησμένο
Τον δέσαμε κόμπο απ’ την μέση σφιχτά
Σε ύπνο θλιμμένο βουτήξαμε τ’ όνειρο
Σε αναμνήσεις χαμένες κανείς πως γυρνά

Φλόγα που καίει στης ψυχής μας το τζάκι
Μια αγάπη κουράγιο μας ζητά για να ζήσει
Τη καρδιά μας κεντρίζει να ξυπνήσουμε θέλει
Λίγα ξύλα ζητά κι απ’ τους δυο μας να κάψει
iraklisv
Πώς επανέρχονται οι αναμνήσeις ;
Μας πάνe πάλι πίσω στα παλιά,
Μας φέρνουνe χαρά,μας φέρνουν τύψeις
Χαμόγeλο και δάκρυ στη καρδιά....
το κορίτσι του Μαι
Μια στάλα φως μνήμης κρατώ
-ελπίδας αγιοκέρι-
να με βαστάει δυνατό
χειμώνα - καλοκαίρι !
CHЯISTOS P
Βιβλίο είναι η ζωή
Γεμάτο από σελίδες,
Μαυρόασπρες και χρωματιστές
Μέρες αλκυονίδες.

Τις αναμνήσεις της χαράς
Θα πρέπει να κρατάμε,
Πολύ βαθειά μες στην καρδιά
Και να μην τις ξεχνάμε.

Κουράγιο θα μας δώσουνε
Σαν μείνουμε πια μόνοι,
Μην βγουν στην επιφάνια
Τα βάσανα και οι πόνοι
Ναταλία...
Mνήμες ανάμικτες στα χέρια σου κρατάς
Σαν κομπολόϊ που το παίζεις από πλήξη
Νά 'μαι μια χάντρα από κείνες που χτυπάς
Ή μήπως σ' άλλο κομπολόϊ μ' έχεις κρύψει ?...
Μαρία Χ.
Χρυσές εφεδρείες συνέχεια κουβαλάς
Μια καουμπόι απ΄ το Τέξας θα ενσκήψει
Μια απ’ την μάντρα σου που άπειρους φυλάς
Αχ με κουρδίζεις σαν ρολόι, δίχως τύψη…

(η απληστία αυτή πότε θα λείψει ?....)
CHЯISTOS P
Oι αναμνήσεις φωτεινή πατρίδα
που νοσταλγούμε εξόριστοι στα ξένα
ξυπνάνε μέσα μας τη ναρκωμένη ελπίδα
νάναι όλα πρόσχαρα και μαγεμένα


μα στο ίδιο ποτάμι δυο φορές να μπεις μην το ελπίσεις
και όσα και αν ζήσεις θα μείνουν μόνο αναμνήσεις
isidora
Εκείνα από τα παλιά που μ' είχανε συντρίψει,
μέσα στο βάθος του μυαλού έχω καταχωνιάσει,
για να μη ζήσω άλλη μια φορά την ίδια θλίψη,
μέχρι ο χρόνος που περνά κι αυτά να τα γεράσει.

Εάν μου δώσαν μια χαρά και πόνους δυο χιλιάδες,
σταγόνα στον ωκεανό και την αποποιούμαι,
μες σε σελίδες πάμπολλες ούτε δύο αράδες,
γι αυτό λοιπόν τη σούμα τους δεν θέλω να θυμούμαι.
Kαστρινός



 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 10
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Συλλογή
      Θολό τοπίο
      Κατηγορίες
      Έρωτας & Αγάπη,Συναισθήματα - Εικόνες
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

Συμμετοχές: CHЯISTOS P, iraklisv, το κορίτσι του Μαι, Ναταλία..., Μαρία Χ., isidora, Kαστρινός
 
CHЯISTOS P
27-05-2009 @ 23:09
Καλημέρα !...
Πώς, λοιπόν, επανέρχονται οι αναμνήσεις ?
Spartinos
27-05-2009 @ 23:32
Πολυ ωραιο Χρηστο!!!
την καλημερα μου
Mικρουλι
27-05-2009 @ 23:37
Πως??? Καλημέρα Χρηστο!! Πολύ όμορφο!! ::up.:: ::hug.:: ::up.::
iraklisv
27-05-2009 @ 23:55
Καλημέρα Χρήστο . ελπίζω να κάνει.
το κορίτσι του Μαι
27-05-2009 @ 23:58
δεν τις κρατάμε εμείς,αυτές μας κρατάνε....
την καλημέρα μου σε όλοι την παρέα!
akolouthos
27-05-2009 @ 23:57
Δεν το γνωρίζω.., μα σαν σημάδι
δένω στο δάχτυλο μαύρη κλωστή,
σαν να ‘ναι βέρα, σαν να ΄ναι χάδι
σαν να ‘ναι θλίψη, και σαν μνηστή

Eτσι !!!! ::up.::
Ναταλία...
28-05-2009 @ 00:36
Καλό απόγευμα σε όλους ::yes.:: ::up.::
peiraiotissa
28-05-2009 @ 03:32
Δεν το γνωρίζω.., μα σαν σημάδι
δένω στο δάχτυλο μαύρη κλωστή,
σαν να ‘ναι βέρα, σαν να ΄ναι χάδι
σαν να ‘ναι θλίψη, και σαν μνηστή.

Τι έγραψες βρε Χρήστο......το διαβάζω ,το ξαναδιαβάζω και δεν το χορταίνω!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ::kiss.:: ::up.::
rock sugar
28-05-2009 @ 03:48
πως ... ?
μέσα μας είναι όλες οι απαντήσεις.........
elpidakwstopoulou
29-05-2009 @ 03:57
συμφωνώ με τη ζαχαρίτσα !!! μεσα μας ...
υπέροχος !!!!!! ::up.:: ::up.:: ::up.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο