| |
Αν ποτε δακρυσω μπροστα σε εναν ανθρωπο
Δεν θα ειναι γιατι με πληγωσε
Αλλα γιατι δεν μπορεσα να το καταλαβω
Απτην αρχη
Μερικες φορες τα πραγματα δεν ειναι οπως φαινονται
Δεν ειναι ολα ενα καλουπι και ενα προσωπο
Ειναι και οι σκεψεις
Θυμαμαι παλια οταν ελεγα «...αβασταχτο να τον κοιταξω»
Οταν εβλεπα ασχημια να περναει
Δεν μπορουσα καν να σηκωσω τα ματια μου
Δεν ξερω αν εφταιξα , ετσι εχω μαθει
Πρεπει να ειναι μαλλον απο το ποσο θυμωνα
Στον εαυτο μου
Να'ναι ενταξει
Ειναι στιγμες που μελαγχολω για οσα αφησα
Και θυμωνω με οσα κρατησα κοντα μου
Ισως δεν επρεπε, ισως τελικα να ηταν γελοιο
Εστω και για κεινον
Θυμαμαι οταν με ρωτησε αν ηθελα να τον
Τρελανω και εγω δεν δεχτηκα
Ηθελα απλως λιγη ωρα μαζι του
Να θαυμασω τα ωραια της πολης μας
Ετσι και αλλιως δεν ητανε και κατι περισσοτερο
Στον καιρο , μεσα στις 2 βδομαδες θα λεγα
Αρχισα να αρωσταινω
Λογια, πραξεις, ονειρα
Πραγματα περα απο τα ματια μου
Και μου ηταν «...αβασταχτο να τον κοιταξω»
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
