αφιερωμενο σε ολους τους στρατευσιμους που υπηρετουν χωρις τη θεληση τους και ειδικοτερα στον μονακριβο μου που υπηρετει στην 124 πβε της τριπολης.(make love not war)
εφυγαν τα παιδικα τα χρονια
ηρθε της πατριδας η σειρα
εμοιαζε με ΄κεινη τη φορα
που ΄φευγαν ξανα τα χελιδονια
βλεματα βρεγμενα και θολα
πριν μας πεις εκεινο το αντιο
λιγο και θα εχανες το πλοιο
τοτε που σε ειχα αγκαλια
βαρδια στη σκοπια 12-2
ωρες που θυμιζουνε βουνο
ξυπνημα με ηλιο σκοτεινο
ενα δυο μαρς και μαγειρειο
μονη συντροφια το κινητο σου
φοντο το κοριτσι που αγαπας
ξερω σαν τρελος θα τη ζητας
τωρα που δεν ειναι στο πλευρο σου
ηλιε που ξυπνας καθε πρωι
κανε να ανατελεις καθε ωρα
να 'ταν η θητεια σαν μια μπορα
σαν βροχουλα καλοκαιρινη
