| |
Ξάφνου ο ανελέητος ο χρόνος
Σαν τρελός κυλάει
Μα τώρα είναι αλλιώς
Η καρδιά μου δεν πονάει
Έτσι απλά ανακάλυψα,
Πως είναι όταν αγαπάει.
Οι μέρες περνάν οδυνηρά
Όταν τον έχεις μακριά
Και όταν κοντά σου στέκει
Θωρείς την λογική να μην αντέχει.
Παράνοια είναι ή ουτοπία;
Αφού η ζωή δεν είχε ουσία.
Με μια του μόνο αγκαλιά
Σβήνει τα χρόνια τα παλιά,
Μ΄ ένα φιλί, προϊόν μαγιάς
Αλλάζει τη ροή της ιστορίας
Με μια ματιά, μου λέει έλα
Σε μέρη απάτητα πάμε παρέα.
Το χέρι απλώνω σταθερά
Και το δικό του συναντά,
Θάλασσες, λίμνες και βουνά
Όλα τα είδαμε αγκαλιά
Κι’ αν αντικρίσουμε κάτι σκοτεινό
Μαζί θα το διαβούμε και αυτό.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
