| |
[color=red][B] ΤΟ ΒΑΛΣΑΜΩΜΕΝΟ ΔΑΣΟΣ[/B][/color]
[B][color=purple]Η μικρή Μαρλίν έτρεχε φοβισμένη σε ένα έρημο μονοπάτι που βάδιζε μόνη και εγκαταλελειμμένη από τα αγαπημένα της πρόσωπα. Ο φόβος, η μοναξιά και η μελαγχολία γέμισαν δάκρυα τα λυπημένα της μάτια που καρτερούσαν λίγο φως να δουν μπροστά τους να ξεπροβάλλει και να λάμψει το ουράνιο τόξο έπειτα από την καταιγίδα. Το δάσος που αντίκρυζε στο διάβα της έμοιαζε βαλσαμωμένο, νεκρό, σε πλήρη ακινησία. Τα ελάφια, οι τίγρεις, οι κουκουβάγιες, τα λαγουδάκια και όλα τα ζώα ήταν ακίνητα, παγωμένα. Έμοιαζαν ψεύτικα χωρίς πνοή. Τα δέντρα τσίγγινα, τα λουλούδια χάρτινα, ο αέρας έμοιαζε με δηλητηριώδες καυσαέριο, ο ήλιος κρεμόταν σαν μια κάλπικη φωτεινή σφαίρα χωρίς ζεστασιά, οι λίμνες άνυδρες και η Μαρλίν μόνη σε μια γωνιά του δάσους να κλαίει φοβισμένα και να μην την ακούει κανείς.
Το ροζ της φόρεμα σκισμένο από ξερόκλαδα που την κύκλωσαν εχθρικά. Τα κυμματιστά της μαλλιά κάλυψαν το λυπημένο προσωπάκι της. Πόσο θα θελε να ζωντάνευε το δάσος ξανά, να πέθαινε ο θάνατος και να υπήρχε ζωή παντοτεινή με ελπίδα και πάλι στην κουρασμένη της καρδιά! Σκεπτόμενη το μέλλον και συνάμα αναπολώντας το παρελθόν, το δάκρυ της έπεσε στην άδεια και ξερή λίμνη. Καθώς βράδιαζε, γύρισε πίσω στο δωμάτιό της, άνοιξε το φθαρμένο από όνειρα ημερολόγιό της και κατέθεσε για άλλη μια φορά τον ψυχικό της κόσμο στο άψυχο χαρτί.[/color][/B]
[color=fuchsia][B]Ο κόσμος μέσα από τα καστανά μου μάτια.
Ελευθερία 24 ετών[/B][/color]
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
