| |
ΧΕΙΡΟΥΡΓΗΘΗΚΕΣ ΜΟΝΗ ΣΟΥ;
ΕΥΓΕΝΙΑ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΥ
Πριν περίπου 7 ημέρες παρακάλεσα μία αξιόλογη ειδικευόμενη να …με χειρουργήσει. Στο πρόσωπο. Μεγάλη απόφαση επειδή ,εμείς οι γυναίκες έχουμε μία υπερβολική ανησυχία για το πρόσωπό μας. Το ασθενές φύλο διέπεται από υπερβολική φιλαρέσκεια και μία κοκεταρία που κρατάει μέχρι τα άγρια γεράματα. Ήθελα να μου αφαιρέσει δύο μαύρους σπίλους. Για τι απευθύνθηκα στην ειδικευόμενη μου ; Επειδή την έχω ελέγξει ,τα τελευταία τρία χρόνια, πως λειτουργούν τα χέρια της. Επειδή είναι επιμελής σε οτιδήποτε κάνει. Επειδή είναι γυναίκα άρα διακρίνεται για λεπτούς χειρισμούς των ιστών και τελικά επειδή έχει καλή καρδιά και εξαιρετικό αισθητικό γούστο. Άρα δεν θα με άφηνε με μεγάλα και άσχημα σημάδια. Στο πρόσωπο.
Έκατσα ,άνετη, στην χειρουργική κλίνη. Μπήκα στο ρόλο μιας γυναίκας που αφήνεται στα χέρια των γιατρών. Υπάκουη, χωρίς υστερίες και πολλά λόγια. Για να μην εκνευρίσω την χειρουργό. Έζησα αυτά που κάνω στους ασθενείς μου. Η εμπειρία της τοπικής αναισθησίας που πράγματι πονάει. Ένοιωσα ,στο πετσί μου ότι δεν πιάνει όλο το χειρουργικό πεδίο. Πράγματι όλοι οι χειρισμοί, ξεκινώντας από την αφαίρεση των σπίλων και τελειώνοντας με την συρραφή κατά στρώματα,ήταν ενοχλητικοί. Δεν έκλαψα και ούτε φώναξα Ανέφερα ,χαμηλόφωνα και ήρεμα τους πόνους μου.Πιστεύω ότι ήμουνα μία υποδειγματική ασθενής και οι νοσηλεύτριες εντυπωσιάστηκαν από την σιωπή μου. Κατανόησα το άγχος της ειδικευόμενης και έκανα λίγα αστειάκια για να σπάσω λίγο την σιωπή και την αμηχανία ,μέσα στην αίθουσα του χειρουργείου .Δεν έκανα επίδειξη δυνάμεων αλλά ωριμότητας και γνώσεων της ανθρώπινης ψυχής. Τέλος καλά όλα καλά!
Δεν πήρα αναρρωτική άδεια επειδή εργάζομαι με τα χέρια μου και όχι με το πρόσωπο μου. Άλλωστε για μένα ήταν μία μοναδική ευκαιρία να δείξω μία άτυπη αλληλεγγύη στους ασθενείς μου. Αυτό που μου έκανε εντύπωση ήταν ότι οι περισσότεροι δεν το παρατήρησαν. Έμεσα σκέφτηκα ότι η καθημερινότητα σε βάζει σε ένα παιχνίδι ρουτίνας και μονοτονίας. Με σκυμμένο κεφάλι κάνεις τις συναλλαγές σου χωρίς να κοιτάξεις, στο πρόσωπο, τον συνομιλητή σου. Άθελα ή ηθελημένα δεν βλέπεις τα μάτια του άλλου επειδή τρέχεις για τις εκκρεμότητες σου. Διεκπεραιώνεις καταστάσεις χωρίς να ελέγξεις τον άλλον. Ακούς μία φωνή και δεν δίνεις σημασία.
Αυτό που μου προκάλεσε κατάπληξη ήταν η ερώτηση, στους ελάχιστους που είχανε παρατηρήσεις τις ουλές στο πρόσωπό μου.Άν είχα χειρουργηθεί. Μόνη μου. Ξέρω ότι η τωρινή ιατρική κοινωνία διέπεται από αμφισβήτηση. Των ικανοτήτων των άλλων γιατρών. Των άλλων ειδικοτήτων. Στον ιατρικό κόσμο κυριαρχεί η απαξίωση των κατορθωμάτων των άλλων συναδέλφων. Πιστεύω ότι αυτή η αρνητική συναισθηματική φόρτιση ,σε ότι αφορά τους άλλους οφείλεται στην υπερεκτίμηση των δυνατοτήτων του εαυτού τους. Ότι κανένας δεν είναι ισάξιος των ίδιων .Ότι ο μάγος και χρυσοχέρης πλαστικός χειρουργός είναι ο μόνος ικανός να χειρουργήσει . Το πρόσωπο του. Απάντησα ότι δεν θα το έκανα και ότι φυσικά είμαι πολύ ευχαριστημένη με το πώς χειρίστηκε ,το πρόβλημα η συνάδελφος .Μου. Μα ..είσαστε τόσο ικανή και δυναμική που θα μπορούσατε να το κάνετε η ίδια. Όπως το είδαμε σε μία ταινία που πραγματεύεται την ζωή δύο πλαστικών χειρουργών. Μου απάντησαν οι περισσότεροι. Αναγκάστηκα να αφήσω εκεί την συζήτηση. Το σίγουρο είναι ότι θα χειρουργούσα τον εαυτό μου μόνο αν ήταν ζήτημα ζωής και θανάτου. Μόνο αν θα βρισκόμουνα σε ένα περιβάλλον όπου δεν θα έβρισκα κάποιον άλλο χειρουργό. Ειδάλλως θα άφηνα τις δύο ελιές να μεγαλώσουνε. Στο πρόσωπο μου.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
