| |
[I]
Δεν παρέκκλινε ο δρόμος
δεν πλησίαζε ο γκρεμός
ουρανέ αν με ζυγώνεις
εγώ πριν εσένα θα 'ρθώ.[/I]
Μικρό παράθυρο ψηλά μες το φως
με παρασέρνει, δεν είμαι εδώ
περνά τη θάλασσα αλήτης νοτιάς
κόκκινο χρώμα φοράς της καρδιάς.
Την αύρα της θάλασσας να βρω και γνωρίζω
το πώς θα περάσω κι εγώ σ’ άλλη γη
ποτέ δεν αγάπησα το χρώμα το γκρίζο
οι λέξεις μικροί ναυαγοί.
Τις σκέψεις που κάνω ακόμα δε δίνω
πρέπει πρώτα να ‘ρθει η φωτιά
παλιό καταφύγιο στο δρόμο αφήνω
δεν ένιωσα φόβο αυτή την φορά.
Κανείς δε θα δει στο μπλε όνειρό μου
τα δέντρα που πια δε γερνούν
τυλίγεις στον ώμο μαντίλι ερήμου
παλιές αναμνήσεις στο νου προσπερνούν.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
