| |
Μπαίνει το φως λυτρωτικά απ’ τα παράθυρα
και επιστρέφει στα αντικείμενα η υπόσταση
Μεμιάς ως χάνονται οι σκιές,
Κι αναγεννιέται σ’ όλη της την ακμή
η ευκρίνεια του βλέμματος...
κοιτώ με λαιμαργία και χαίρομαι :
Θα ‘μουνα σίγουρα
σε κάποια από τις πρότερες ζωές μου
ον που στερούνταν όρασης
λέξεις συλλέγω ποικιλόχρωμες
δηλωτικές εσώτερων συναισθημάτων
και τις απλώνω στο χαρτί μ’ ελευθερία
–ίσως ακόμη και με θράσος-
κι ως τις διαβάζω απορώ και σκέφτομαι:
θα ‘μουνα σίγουρα
σε κάποιαν απ’ τις πρότερες ζωές μου
ον που στερούνταν έκφρασης
μιλώ με φθόγγους ακατάληπτους
φορές- φορές κι εγώ δεν με καταλαβαίνω
σαν να χω αποστηθίσει κάποια προπαίδεια μυστική
ή κάποιο έπος σήμερα χαμένο
που έψαλλε κλέη και ηρώων αίνους…
μ’ ακούω μ’ απληστία και χαίρομαι
θα μουνα σίγουρα
σε κάποιαν απ’ τις πρότερες ζωές μου
ή μύστης της σιωπής
ή ον ταγμένο να συλλέγει υποτέλειες
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
