akolouthos
03-06-2009 @ 00:59 | Αγάπες βγαλμένες από λάσπη.
εγκέφαλοι σχιζοφρενικοί
που μόνο η λοβοτομή
θα καταλαγιάσει τον πόνο της ψυχής τους
και όλα αυτά δίχως τέλος
Moυ το αφιερώνω!!!!!!!!! ::devil.:: ::devil.:: | |
elenalda jounior
03-06-2009 @ 01:12 | στους άδειους δρόμους,
παραμιλόντας και κλαίγοντας,
πατώντας σε σπασμένα γυαλιά,
με πόδια γυμνά, μάτια υγρά
και κεφάλια σφηγμένα.
::up.:: ::up.:: | |
ΜΙΤΣΕΦ
03-06-2009 @ 01:15 | μαριλενα......διχως τελος ολα αυτα.....καλημερα εγραψες!!!! | |
Xωρολάτρης
03-06-2009 @ 03:47 | Με σαφή,ποιητικά και διάνα πετυχημένα στην περιγραφή τους στοιχεία, μας αναδυκνύεις μια αιωνιότητα τέτοια που κανείς δεν θα θελε στην τωρινή ή μέλλουσα ζωή του Μαριλένα μου....Εχει ασφαλώς και το Αιώνιο τις παραξενιές του θα λεγα..για αυτό όταν χαρίζεται συνήθως παιρνει την μορφή ενος πηχτού πόνου.. | |
niotis@yahoo.gr
03-06-2009 @ 05:17 | καπια στιγμη ολα τελειονουν υπομονυ
πολυ καλο ::up.:: ::up.:: ::up.:: | |
xxix86
03-06-2009 @ 10:37 | Πολύ ωραίο Μαριλένα..
::yes.:: | |
Nikos Krideras
03-06-2009 @ 12:32 | πολύ καλό καλησπέρα Μαριλένα μου ::hug.:: ::kiss.:: ::kiss.:: | |
Δ.ΣΚΟΥΦΟΣ
03-06-2009 @ 13:21 | Δίχως τέλος η απιστία στα πεπραγμένα. ::yes.:: ::yes.:: ::yes.:: | |
ΚΑΡΑΝΤΙ
03-06-2009 @ 14:22 |
Ατέλειωτος ο πόνος της ψυχής των μικροαστών.
Καταθλιπτικές φιγούρες κατηφορίζουν και χάνονται
στους άδειους δρόμους,
παραμιλώντας και κλαίγοντας, ::sad.:: | |
dante537
18-12-2009 @ 03:25 | τα συντρίμια της ζωής μου τα κομμάτια της ψυχής μου πέφτουν κάτω ένα ένα και όλα οδηγούν σε σένα ::up.:: | |
 |
