| |
Χρόνια χιλιάδες πέρασαν
και κάποιοι που δε γέρασαν
πάνω μας όταν σκουντουφλούνε
συγγνώμη πάντοτε ζητούνε.
Κάποιοι θεοί εξόριστοι
κυκλοφορούν αγνώριστοι.
Μες στους χιτώνες τυλιγμένοι,
από τ’αμάξια τρομαγμένοι.
***
Κάναμε νονό το Δία
σ’ όλα τα ξενοδοχεία.
Άφησ’ η Ήρα το παλάτι
κι έγινε ψιλό αλάτι.
Ο Ερμής ζητά εργασία
μέσα στα ταχυδρομεία.
Κι ο Απόλλωνας μπουζούκι
γρατζουνάει σε κουτούκι.
Μέσα σε μία σταγόνα
πνίξαμε τον Ποσειδώνα.
Η Αφροδίτη, από μοντέλο,
καταλήγει σε μπορντέλο.
Η Αθηνά μες στα σχολεία
ζει ως γλαύκα στα βιβλία.
Και ο Άρης σε στρατώνα
αίμα φτύνει απ’ τα καψόνια.
Στην Πεντέλη ξεχασμένος
και ο Ήφαιστος, καμένος.
Κάπου η Άρτεμη η παρθένα
ετοιμάζεται για γέννα.
Μες στον Άδη η Περσεφόνη
με το κινητό θυμώνει
που το σήμα εκεί δε φτάνει
και η Δήμητρα τη χάνει.
Κι αν του Διόνυσου τα χείλη
έχουν γεύση χαμομήλι,
η Εστία τρώει σουβλάκι
που το έψησε στο τζάκι.
***
Σε έναν κόσμο άθεο
γυρνά το δωδεκάθεο.
Ζητιανεύει απ’τους ζητιάνους
παίρνει μπόι απ’ τους νάνους.
Κι η Ακρόπολη στο βάθος,
δίχως φόβο,δίχως πάθος,
τους γυρνά πίσω στο χρόνο,
τότε που ‘χαν ένα θρόνο...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
