| |
Ο έρωτας εάλω
ʼνοιξαν της καρδιάς μου οι κερκόπορτες
Ποιοι Εφιάλτες μας προδώσαν;
Να ταν οι πόθοι τα φιλιά;
Τα χίλια λάθη
Να ταν εκείνο τα άρωμα σου στα μαλλιά
Να ταν τα βάθη της ψυχής που όποιος φτάσει
Αλλιώτικος μου λεν θα βγει
Κάτι άπλυτα μικρούλια ξωτικά που το χουν κάνει
Ο έρωτας εάλω
Αλήθεια, χτες κάηκαν οι τελευταίοι τοίχοι
Ποιος άραγε θα βασιλέψει τώρα;
Θα ναι η πίκρα, ο καημός
Μια νέα αγάπη;
Πως θα μαι εγώ χωρίς εκείνη πια; Μισός;
Που θα ναι αυτή σε ποιο λιμάνι να τη βρω
Και αν υπάρχει κάβος τέτοιος
Που να μπορεί δεμένη να κρατά την απουσία
Ο έρωτας εάλω
Και τα κομμάτια του θα τα έβρεις στο ποτάμι
Και μη ρωτάς που θα μαι απόψε
Έχεις δει ποτέ σου τον καπνό;
Ίσια πηγαίνει απ τη φωτιά
Ετσι ίσια προς τα επάνω θα ανεβώ κι εγώ
Μέχρι να σβήσουν κι οι στερνές αναλαμπές
Αυτου του παρελθόντος πάθους
Κι από το κάρβουνο διαμάντι πάλι εσύ να γεννηθείς
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
