| |
Έχει νυχτώσει...
Και έξω τα πάντα έχουν θολώσει...
Ερημιά
Έχει βγει το φεγγάρι
Και ένα ασημένιο φως έχει καλύψει το σκοτάδι
Και μια φωνή
Σαν ηλιαχτίδα σπάει τη σιωπή
Ποιος είναι όμως;
Μια σκιά
Ξεπροβάλει ξαφνικά
Μήπως κάνει παιχνίδια η φαντασία μου;
Τι κοιτάς; Με ρωτάει φυσικά
Μένω να κοιτώ... μήπως διακρίνω κάτι στο σκοτάδι
Μη με φοβάσαι.... απλά ακολούθα τα βήματα μου
Ακολουθώ αλλά να σπάσει πάει η καρδιά μου
Κοίτα τα αστέρια, τα κοίταξες ποτέ;
Καμία φορά... δεν πολύ φαίνονται ξέρεις εδώ...
Απλά πρέπει να θέλεις να τα δεις
Τι είσαι;
Σκιά
Δε μπορεί....
Γιατί;
Μα πρέπει να έχεις ύλη και μορφή
Εγώ έχω απλά ψυχή
Και τι θες;
Να σε ξυπνήσω...
Μα δε κοιμάμαι...
Και πως είσαι σίγουρη πως ξέρεις πότε είσαι ξύπνια και πότε κοιμάσαι...;
Μα το νιώθω...
Έλα κοντά μου, εδώ και άγγιξε με...
Δεν αγγίζονται οι σκιές
Γιατί δε προσπαθείς;
Η σκιά μου απλώνει το χέρι της...
Κράτα με μου ψιθυρίζει
Και εγώ δίνω το χέρι να τη κρατήσω...
Και ξαφνικά...
Παίρνει ύλη και μορφή...
Μοιάζει σαν άγγελος έκπτωτος στη γη
Μα πως; Γιατί δε μπορούσα να σε δω;
Γιατί δεν ήθελες... εγώ πάντα εδώ ήμουν δίπλα σου...
Σε χάζευα κάθε πρωί... σε καληνυχτούσα κάθε βράδυ
Και σε έστελνα για ύπνο με ένα χάδι
Ξύπνα! Ακούω μια φωνή...
Έχει ξημερώσει και τα πάντα έχουν τελειώσει
Ίσως το βράδυ να ναι πάλι κοντά μου
Στα όνειρα μου η σκιά μου...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
