| |
| | Ασύμμετροι ορίζοντες |  | | | Για αυτό τον στίχο με βοήθησε ένας καλός φίλος μου, που έγραψε σχεδόν ολόκληρη την τρίτη στροφή (εννοείται και στα υπόλοιπα) | | |
Λες πως τα μάτια μου μία περίεργη έχουν θλίψη,
σαν κύμματα άγρια, πάνω στα βράχια, που χτυπούν.
Θάνατο είδα μοναχά και πόνο στη ζωή μου,
μα πόνος δεν είν' όμοιος, μ' αυτόν του χορισμού.
Λίγα ταξίδια φέρνουν κάποια ευτυχία,
ψυχές αμέτρητες έχουν σ'αυτά χαθεί.
Μήπως, τ' αστέρια, θα μας δείξουνε την μοίρα,
ή όλα κρίνονται από μία επιλογή;
Ασύμετρους ορίζοντες και μεθυσμένους Νότους,
τα μάτια σου τα καστανά, μου φέρνουν στο μυαλό.
Κι ο έρωτας της λησμονιάς με σκότος με τυλίγει,
στη γη απάνω χάνομαι και στον ωκεανό.
Όσες φορές αγάπησα, άλλες τόσες με θάψαν,
στις θλίψης την απέραντη, θάλασσα, που σκοτώνει.
Κι αν κάθε φορά επέστρεφα, με πιο σκληρή καρδιά,
έρχεσαι 'συ και μου ζητάς, να σε αφήσω μόνη.
Ο θάνατος μου έδειξε, το δρόμο στη ζωή
και της χαράς τους ουρανούς, η άβυσσος του πόνου
και η πηγή -η ιερή- της λησμονιάς, του Άδη,
εσένανε μου θύμισε και μια στερνή πληγή.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | Μην αφήνεις δάκρυα στα μάτια σου, μ' αυτά μεθάμε τους δημίους (Δε ξέρω ποιος το 'πε αλλά είναι καλό) | | | |
|
natassa2107
08-06-2009 @ 05:28 |
Ασύμετρους ορίζοντες και μεθυσμένους Νότους,
τα μάτια σου τα καστανά, μου φέρνουν στο μυαλό.
Κι ο έρωτας της λησμονιάς με σκότος με τυλίγει,
στη γη απάνω χάνομαι και στον ωκεανό.
::up.:: ::up.:: ::theos.:: | | niotis@yahoo.gr
08-06-2009 @ 07:50 | Ασύμετρους ορίζοντες και μεθυσμένους Νότους,
τα μάτια σου τα καστανά, μου φέρνουν στο μυαλό.
Κι ο έρωτας της λησμονιάς με σκότος με τυλίγει,
στη γη απάνω χάνομαι και στον ωκεανό.
πολυ καλο ::yes.:: ::theos.:: | | frozenangel
08-06-2009 @ 12:24 | Υπεροχο ! ! ! | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
