| |
| | Μπορεί |  | | | Σε σένα που με άφησες να ζήσω ένα πλατωνικό, και μονόπλευρο έρωτα, και που σε μένα που αφέθηκα στον τυφλό εγωισμό μου και έγινα έρμαιο στα λόγια τρίτων. | | |
Σαν ήρθες όλα αλλάξανε, σαν ήρθες μπήκε φως
όταν σε πρωτοκοίταξα είπα ποιος είναι αυτός?
Στην αρχή δεν ήσουν τίποτα, ή μάλλον μέχρι τότε
τίποτα δεν μου έλεγε η μοίρα τι είχε προβλέψει
δεν πρόλαβα να καταλάβω τι μου είχε συμβεί
και άξαφνα η καρδούλλα μου σε σένα είχε δοθεί
Σαν παραμύθι έζησα, ένα μονόπλευρο έρωτα
ίσως αν σου μιλούσα , τα πάντα να ήταν αλλιώς
Και όμως δεν είχα δύναμη, δεν είχα το κουράγιο
εσύ ήσουνα εκεί ψηλά, και εγώ ήμουν τόσο χάμω..
Δεν μπόρεσα ποτέ να μπώ στον κόσμο τον δικό σου
δεν ήξερα αν ήξερες να ρίχνεις το εγώ σου
Και όταν το αποφάσισα να πω και εγώ τι νιώθω
και όταν μου ήταν εύκολο εγώ να σου το πω...
Δεν σκέφτηκα απόσταση, γόητρο ηλικία
τα πάντα παραμέρησα για μια απερισκεψία
Ήταν τότε που έμαθα τι είναι να πονάς
όχι από τρίτα άτομα αλλά από εμάς
Τον κόσμο τον παράλογο , μέσα σ΄αυτόυς και εγώ
που δεν δέχονται ότι ο άλλος είναι όπως εσύ και εγώ
Μια ιδιαιτερότητα δεν κρίνει τους ανθρώπους
εγώ όμως το κατάλαβα μετά από χίλιους κόπους
Τα έβαλα με την μοίρα μου, την τύχη τον Θεό
που όταν το κατάλαβα σε έδιωξα εγώ
Δεν σου εξήγησα ποτέ, για εκείνη την ημέρα
πλησίασες και σε έδιωξα, μου μίλησες, σε είδα
Συνέχισες να με κοιτάς και σκέφτηκα
«Θέε μου τι ειρωνεία!»
Αυτός ο άνθρωπος που έγινε κομμάτι της ψυχής μου
θα πρέπει έτσι εύκολα να βγεί απ΄την ζωή μου
Έχασα χρόνο, σκέφτηκα, ο εγωισμός ήδη μιλούσε
και ξέχασα πως τούτη καρδιά για σένα κάποτε κτυπούσε
Ποτέ μου δεν το δέχτηκα ή να το συνηθίσω
κανείς δεν καταλάβαινε τι είχα να αντιμετωπίσω
Σε όλους έδειχνα ψυχρή, μια πιο πολύ σε σένα
που άδικα καταδίκασα,και τα βαζα με μένα
Να ξέρες μόνο πόσες φορές δεν ήθελα να πιστέψω
πως ήταν ένα όνειρο και πως θα δραπετεύσω
Πόσο πολύ κρατιόμουνα μην τύχει και μιλήσω
και να σου πω τόσα πολλά, και ύστερα ας λυγίσω
Μα δεν έκανα τίποτα, αντίθετα έχασα χρόνο
που δεν πίστεψα σε θαύματα, και να που είναι όντως
Όλα ήτανε ψέματα, όλα ήταν στημένα
μια παγίδα που φτιάχτηκε για ηλίθιους σαν εμένα
Σε είδαν χέρι-χέρι να κρατάς με κάποια άλλη κάπου
και ένιωσα τα πόδια μου να πέφτουνε του πλάτου
Τι έκανα, τι πίστεψα πως έχω γίνει έτσι
έχασα ότι δεν είχα ποτέ, ή μήπως όχι ακόμα
Ναι ζήλεψα, ναι έκλαψα, όχι όμως για σένα
εκδικήθηκα και τα βάλα με ποιόν άλλον; Με μένα!
Που σαν θύμα αφέθηκα στον άγριο εγωισμό μου
που ίσως μέχρι τώρα να σε 'λεγα «μωρό μου!»
Δεν πειράζει όμως πότε δεν είναι αργά
έχασα μια μάχη και μου στοίχησε. Σιγά!
Και αν είσαι τώρα με αυτήν, ή όπου αλλού και να 'σαι
κάποτε θα΄μαστε μαζί, αυτό να το θυμάσαι!!!
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | | |
|
Γιώργος_Κ
30-03-2005 | ...όχι μόνο με αγγίζεις, αλλά νιώθω οτι είσαι το κορίτσι που γνώρισα πριν 10 μήνες!! Μήπως σε λένε Μαρία??? Τόσο αληθινό και ρεαλιστικό, όσο η ίδια μας η ζωή!! ΠΑΝΕΜΟΡΦΟ!! | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
