| |
| | Εσύ |  | | | Αυτό το ποίημα είναι αφιερωμάενο και χαρισμένο σ' ένα άνθρωπο που με έκανε να ξεχάσω εγωισμόυς, και να αφήσω καθωπρεπισμούς, που όμως δεν πρόκειται να μάθει ποτέ τι αισθάνθηκα γι΄αυτόν. . | | |
Μπορεί να μην με βλέπεις όπως σε βλέπω εγώ,
και να 'μαι κάτι άσχετο για την ζωή σου,απλό,
Μπορεί να μην με θέλεις όπως σε θέλω εγώ
μα πάντα θα'σαι αγάπη μου, δικό μου μυστικό.
Μπορεί να μην με πρόσεξες ποτέ, όσο εγώ
και να'λεγες πως είμαι κάτι περαστικό
Μπορεί να μην με πόθησες στιγμή όπως εγώ
στα μάτια όταν με κοίταζες, έβλεπα το θεό
Μπορεί να μην μ'ονειρεύτηκες ποτέ , όπως εγώ
και να'μουνα σαν ήλιος που θα δύσει ως τις 2:00
μπορεί να μην μ'αγάπησες όπως σε αγαπώ
μα δεν με νοιάζει αγάπη μου, φτάνει που είσαι δώ!!!!
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | | |
|
Γιώργος_Κ
30-03-2005 | Επίσης πολύ όμορφο...αλλά κι εκείνος θα πρέπει κάποτε να μάθει!! | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
