| |
[color=red][B] Ο ΗΧΟΣ ΤΗΣ ΦΑΝΤΑΣΙΑΣ[/B][/color]
[B][color=purple]Δυο στοιχεία που πάντα με χαρακτήριζαν ήταν ο ήχος και η φαντασία. Από κοριτσάκι ήμουν παρατηρητική με τους ήχους που αφουγκραζόμουν γύρω μου και πάντα τους συνέδεα με μια εικόνα φαντασίας, κλείνοντας τα βλέφαρά μου. Η ακοή μου ευαίσθητη στους ήχους, ακόμη και στους ελάχιστους ψιθύρους που έμοιαζαν αστραπές να αντιλαλούν. Ο ήχος του πετεινού όταν ξημέρωνε και εμφανιζόταν ο φωτεινός ήλιος, με έκανε να δακρύζω, να μελαγχολώ, να λυπάμαι και παραδόξως να ελπίζω. Ήταν σαν μια κραυγή αγωνίας, όπως η κραυγή του λύκου στο φεγγαρόφωτο ή ακόμη ο ψίθυρος κραυγής μιας αθώας γαλάζιας πεταλούδας. Ο ήχος της καμπάνας που ξυπνά τους κατοίκους του νησιού, το τιτίβισμα των φτερωτών μου φίλων, όταν ο ήλιος με αποχαιρετά και φωτίζει σαν καθρέπτης τα κυμματιστά μου μαλλιά ανοίγοντας το καστανό τους χρώμα, ο αέρας που ανεμίζει το λουλουδένιο φόρεμά μου, με ταξιδεύει σε έναν άλλον κόσμο που η καρδιά μου ονειροπολεί και πλάθει όμορφα παραμύθια. Η φαντασία έχει χρώμα, άρωμα, ήχους μαγικούς, συναισθήματα χαράς, προσμονής, λύπης και δακρύου. Διαρκεί περισσότερο ή λιγότερο από ένα 24ωρο, και το τέλος μπορεί να έχει μια ακόμη αρχή αφού δεν υπάρχουν κλίμακες και κανόνες.
Ο ήχος του κύματος που σκάει στο σκληρό το βράχο, με κάνει να χάνομαι στην άβυσσο της ψυχής μου. Είναι ώρες που θέλω να γίνω κύμα και να χαθώ στη βουτιά των ονείρων μου. Ξυπνώντας όμως το πρωϊ, το μαξιλάρι μου είναι βρεγμένο, αφότι οι δροσοσταλίδες των ματιών μου με έριξαν εκείνες σε ορμητικό κύμα και η καρδιά μου προσέκρουσε σε αγκάθια σκληρότερα από έναν αιώνιο στημμένο βράχο. Μα στο βάθος του απέραντου γαλάζιου, ένα κάτασπρο περιστέρι φτερουγίζει και γαληνεύει την ταραγμένη μου ψυχή.[/color][/B]
[color=fuchsia][B]Ο κόσμος μέσα από τα καστανά μου μάτια.
Ελευθερία 24 ετών[/B][/color]
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
