| |
candy-candy
11-06-2009 @ 14:04 | Έγινα μέλος στο stixoi.info τέλη του 2006 αρχές του 2007, για να μιλάω με κάτι συμμαθητές μου στις αφιερώσεις.
Με θυμάμαι από μικρή να γράφω γενικά, έχω ημερολόγια που πάνω - πάνω χρονολογούνται του 2003. Ποτέ όμως δεν σκέφτηκα να γράψω κάτι πέρα από τις σκέψεις μου, είτε έμμετρο είτε ελεύθερο.
Αποφάσισα λοιπόν εδώ να δοκιμάσω. Ο Βαγγέλης (Ακρόνειρο) μου έκανε ίσως το πρώτο σχόλιο στο σάιτ, σε κάποιο σαχλό στίχο που κάπου είχα ακούσει κι έγραψα.
Μου είπε να μπω στην πρίζα και να γράψω κάτι δικό μου. Ε, δεν ξαναβγήκα.
Είδα μέσα σε αυτά τα 3 χρόνια τους στίχους να αλλάζουν, να περνάνε ένα σωρό καταστάσεις.
Θυμάμαι κατά καιρούς τσακωμούς και φασαρίες, και βρισιές. Δεν πήρα ποτέ μέρος σε όλα αυτά τα αλαλούμ. Έμενα διαρκώς εξωτερικός παρατηρητής.
Επειδή έτσι μου άρεσε, να κοιτάζω τα πράγματα έξω απ' τη γυάλα και να σωπαίνω. Δεν νομίζω πως τσακώθηκα ποτέ εδώ μέσα με κανέναν.
Γράφω όλα αυτά, γιατί τώρα, 16 χρονών και κάτι, συνειδητοποιώ πως αυτό το κεφάλαιο που λέγεται Στίχοι, για μένα έχει κλείσει προ πολλού.
Ανοίγω το space μου, κάνω μπλε ένα κείμενο, και εντελώς μηχανικά, πατάω το Νέα Δημιουργία και ύστερα το Paste. Πάει καιρός που δεν γράφω εδώ.
Κουράστηκα κάπως από τα σχόλια της μιας φατσούλας ή εκείνα που γίνονται μόνο και μόνο για το όλο "σε σχολίασα-σχολιάσέ με" θέμα.
Δεν θα σταματήσω φυσικά να γράφω. Νομίζω πως δεν θα σταματήσω ποτέ. Τρέφομαι από τα γράμματα της αλφαβήτας.
Δεν θα λείψω σε κανέναν, και δεν ξέρω αν θα μου λείψει κανείς. Προφανώς θα τρυπώνω και θα διαβάζω που και που μερικούς που πάντα κατάφερναν
να με αγγίζουν με τις λέξεις τους, ξέρουν ποιοι είναι αυτοί, και αν δεν είναι σίγουροι, αλλά έχουν ένα προαίσθημα, ας σιγουρευτούν. Δεν ζητάω διαγραφή λογαριασμού γιατί δεν υπάρχει απολύτως κανένας λόγος.
Αυτός ο λογαριασμός, με το κωδικό όνομα candy - candy από το καρτούν, έκανε τον κύκλο του. Έχω αφήσει τόσα σχόλια που δεν θα ήθελα να χαθούν.
Γιαυτό λοιπόν, απλά πατάω αποσύνδεση και σας χαιρετώ.
Καλό ξημέρωμα.
http://www.youtube.com/watch?v=Hm0g5trWV9c | | Δ.ΣΚΟΥΦΟΣ
11-06-2009 @ 14:13 | εαν ολα εχουν ενα τελος, μια καταληξη,
ενα ''εως εδω'', ή καποια λυση,
θα μαθεις αραγε ποτε
-μιαν αλλη ανοιξη-
ποιους εχεις για στερνη φορα
καληνυχτησει ? (μπορχες).....
να εισαι καλα | | ΓΙΑΝΝΗΣ Κ
11-06-2009 @ 14:48 | Σε καταλαβαινω πιτσιρικα. Αλλα καπου εχεις αδικο.
Θα λειψεις.Εισαι η candy-candy και εισαι ενα κομματι απο αυτο το site.Και εγω ειπα να φυγω και το μετανοιωσα.
Ξερω πως ειναι οταν κλεινει ενας κυκλος.
Αλλα εδω και λιγο καιρο κατι εχει αλλαξει.
Παιδια της ηλικιας σου αψηφουν τις σχεσεις ανταλλαγης,επικοινωνουν,βγαινουν εξω,φτιαχνονται παρεες.
Στα δεκα τυπικα σχολια ενα ειναι που θα μετραει και το καταλαβαινεις και χαιρεσαι αυτο το ενα.Μεινε
Τιποτα δε θα ειναι ιδιο χωρις εσενα.Παντα κατι θα λειπει.
Σε διαβαζα,πειραζει που δεν εκανα σχολια?πολλοι σε διαβαζαν. | | Celestia
11-06-2009 @ 15:17 | Σε καταλαβαινω κι εγω γιατι πολλες φορες μου εχουν επιτεθει και με εχουν κατηγορησει για διαφορα.
Στην αρχη ηθελα κι εγω να φυγω αλλα μετα το μετανιωνα γιατι οπως και συ μου αρεσει να γραφω και να διαβαζω ποιηση ή οπως αλλιως θελεις να το πεις.
Εγω προσωπικα παντα σε διαβαζω αλλα δεν βαζω παντα σχολια.
Κι εσυ καποτε μου εβαζες σχολια αλλα νομιζω οτι καπου ερριχνες και καμια ματια στα γραπτα μου.
Ευχομαι να εισαι παντα καλα και αν καμια φορα σε φερει ο δρομος απο δω πες ενα "γεια"
Φιλακια!!! | | kgnisios
11-06-2009 @ 20:25 | καλη σου μερα μικρη μου
διαβασα προσεκτικα οτι εγραψες και πιστευω οτι
και αλλοι το καναν αυτο, ασχετα αν σου απαντησαν
η οχι, αυτο και μονο εχει σημασια πιστευω.
Εγω στην ηλικια ειμαι πατερας σου και χαιρομαι
που βλεπω νεους ανθρωπους με το σαρακι της
αναζητησης και της δημιουργιας, δεν εχει σημασια
αν θα συνεχισεις εδω η καπου αλλου αρκει ομως
παντα να αναζητας και να δημιουργεις μεσα σου.
Αυτο ειναι που αξιζει, το κανεις για σενα και οχι για
να εισπραξεις δεκα σχολιοφατσουλες εδω περα,
το μελλον ειναι δικο σου, το ταξιδι για την "Ιθακη"
σου εχει αρχισει, απολαυσε το οπως θελεις εσυ
μενωντας ομως παντα πιστη στις αξιες και τα πιστευω σου . . . | | Nikos Krideras
11-06-2009 @ 21:56 | Καλημέρα μικρή μου Χριστιάννα μή βασανίζεσαι καθόλου γιά τό άν θά μπένεις ή θά βγαίνεις στούς
στίχους ή άν θά γράφεις ή δέν θά γράφεις
κοίτα νά απολαύσεις τό καλοκαιράκι σου όσο ποιό όμορφα γίνεται καί νά ξέρεις ότι τό μέλλον σού ανείκει
φιλιά ! | | rosestar
12-06-2009 @ 01:42 | Γεια σου candy-candy,
Είσαι πολύ μικρή κοπέλα να απογοητεύεσαι από τώρα για πράματα που διορθώνονται. Δεν κατάλαβα τι αναφέρεις στο κείμενο που έγραψες, αλλά αυτό αφού σε εκφράζει καλώς έπραξες. Πολλές φορές διαβάζουμε δημιουργίες και δεν αφήνουμε σχόλια, απλώς είμαστε απλοί αναγνώστες. Πολλές φορές διαβάζω δημιουργίες και δεν αφήνω σχόλια. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν μου αρέσουν δημιουργίες. Αναλόγως και την προσωπική μας διάθεση πράττουμε.
Αν κάποιος επιτίθεται σε κάποιον, δεν χρειάζεται να το παίρνει κατάκαρδα, αφότι ένας κήπος δεν έχει πάντα μόνο τριαντάφυλλα, αλλά και αγριόχορτα που φυτρώνουν απρόσκλητα.
Υπάρχουν αληθινά προβλήματα στη ζωή και δεν πρέπει από τώρα να "δηλητηριάζεις" τις σκέψεις σου αρνητικά. | | poetryf
12-06-2009 @ 03:49 | Μικρούλα μου... Το να φύγεις είναι απόλυτα δική σου απόφαση και τη σέβομαι. Το έκανα κι εγώ παλαιότερα αν θυμηθείς. Γι'αυτο και κατανοώ αυτή σου την ανάγκη...
Θα λείψεις όμως από εδώ κι αυτό είναι το σίγουρο...
Η παρουσία σου γέμιζε το σαιτ με ομορφιά και βάθος σκέψεων και χρωμάτων. Όπως και να'χει , εγώ θα 'θελα σε κάποια στιγμή (όποτε νιώσεις έτοιμη) να επιστρέψεις. Αυτή τουλάχιστον είναι η δική μου επιθυμία. Να προσέχεις και να περνάς όμορφα ό,τι κι αν κάνεις...Και μη σταματήσεις να γράφεις ποτέ !!!
| | TAS
12-06-2009 @ 11:06 | Όχι, Χριστιάννα…Όχι . . | | ΜΙΤΣΕΦ
12-06-2009 @ 13:29 | συμφωνω με τον Γιαννη Κ.... | | poetryf
12-06-2009 @ 13:45 | Συντάσσομαι με τον TAS....
OXI | | Stellino
19-07-2009 @ 14:30 | Τρέχα μικρό κριαράκι, τρέχα!!!
Το παρελθόν σου θα τρέχει πίσω σου κι αυτό μαζί σου...
(δε σε κυνηγάει, είναι οι κορδέλες των μαλλιών σου που ανεμίζουν)
Όπου και να πας να τα περνάς καλά!
| | χρηστος καραμανος
09-10-2009 @ 02:46 | Που δεν θα αφήσει ούτε την πιο μικρή χαραμάδα ανοιχτή.
Πιάνω την μυρωδιά του ξυσμένου μολυβιού στον αέρα.
Και δεν την αφήνω μέχρι να βρω το μολύβι και να τραβήξω μια γραμμή. Ποτέ ίσια και ποτέ καμπύλη.
Απλά γραμμή.
Πιάνω τον εαυτό μου να φοβάται χιλιάδες πράγματα που μπορεί να συμβούν.
Τον πιάνω να κρύβεται.
Μέσα στα σκίτσα, πίσω από τις κουρτίνες, κάτω από τα σκεπάσματα.
Κάτω από το καπάκι του piano που βρίσκεται σε κάποιο σαλόνι.
Να πιάνει νότες σε μια απόχη και να τις τρώει για πρωινό, μεσημεριανό, βραδινό.
Θα μείνει για πολύ καιρό εκεί κρυμμένος, χρόνια έχει να κάτσει κάποιος στο piano αυτό και να σηκώσει το καπάκι.
Θα μείνει εκεί, να πιάνει τα συναισθήματά του στον αέρα και να τους διηγείται τι πάει να πει να σου λείπει κάτι.
Μέχρι αυτό το κάτι να έρθει πίσω, να καθήσει στο piano και να σηκώσει επιτέλους το καπάκι..
::up.:: ::up.:: ::up.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
