| |
Το φως του λυχναριου αρχιζει να φωτιζει,
θαμπη αχτιδα φως,επανω σου γυαλιζει.
Στα ματια σου το φως,μια οπτασια μοιαζει,
στα χειλη σου κρυφος ο ποθος μετριαζει.
Η ζεστη των κεριων το σωμα πλυμηριζει,
η γλωσσα σου καρφι΄ και την ψυχη μου σκιζει.
Το αγγιγμα σου σαν ρευμα ηλεκτριζει,
η ανασα σου ζεστη,μια ζεστη που τσακιζει.
Το φως του λυχναριου,αρχιζει πια να σβηνει,
αναμνηση καυτη μεσ"την ψυχη θα μεινει.
Ανοιγω τα ματια μου,εσενα να αγγιξω,
μα εσυ δεν εισαι εκει,τον ποθο μου να ζησω.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
