| |
ετσι τα τραγουδια τα αφησαμε
περασαμε αδιαφορα οπως περνουν τα τρενα
ακροβατουμε μεταξυ φθορας και αφθαρσιας
θρηνουμε σε σοκκακια μια αθωοτητα που χαθηκε
μαζευουμε απο λασπες καρδιες
στις παγωμενες πολεις
βουβοι γυριζουμε στη σιωπη μας
ζητιανευουμε απλωνοντας το χερι φως
φτωχοι σχεδον τυφλοι απο ηλιο
αγνομωνες και οικτροι
περπατουμε σε αραχνουφαντα σοκακκια
ειμαστε χιλιαδες βουη ανεμου και οργη
απλωνουμε το χερι να πιασουμε τις σταλες
μα εξατμιζονται πριν στο σωμα κυλισουν
καταραμενη ζεστη
αλυσιδες ακουγονται να σερνονται
αργα μα περιτεχνα η αραχνη μας τυλιγει
ειμαστε αμοιρες μυγες σε παγιδα περιτεχνη
αγνοουμε το τελος μεχρι την τελευταια στιγμη
οταν τα φτερα πλεον εχουμε δεσει και στον ιστο
αφηνουμε ακατανοητα πνοη
εντελει σαν προποση περνουμε το ποτηριον
λαμβανουμε οξος και χολη
αναισθητικο για τις χιλιες πληγες
μια νεα μερα θα ανατειλει
χιλιες μερες μπροστα
φως ,ελπιδα νεα αρχη
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
