| |
ειμαστε αναμνησεις που περπατανε στο σκοταδι
αγγελοι που χαθηκαν στη γη
μπορει να αλλαξανε τα χρονια
μα παντα θα μαστε εκει
οταν το ονειρο στραβωνει
η μοναξια πλεκει χορο με λογικη
ειμαστε μοναχοι σε μια πιρογα
και εχει τρικυμια και βροχη
οταν οι αγγελοι θρηνανε τη μοναξια
και οι σιωπες κουρνιαζουν στα φτερα
θλιβερη μου εικονα
μοιραιο μου βραδυ
αγκαλιασε με να σωθω απο το σκοταδι
κανει παγωνια και ειμαστε θνητοι
με νοημα γνεφουμε στα αστερια
μα ειναι παντοτε εκει
περασανε οι εποχες και οι μερες
μα τπτ απο οσα περιμεναμε δεν εχει συμβει
ειμαστε απολιθωματα μιας μερας
που ειχε λιακαδα και ζωη
τωρα σκιες μιας αμορφης ζωης
σε σε φεγγαρι ορκο ξορκιζω
η γη τρεμει μα δεν νομιζω
ο κοσμος να αλλαξει δεν μπορει
σε κορνιζα θα απλωσουμε φτερα
να γινουμε πιο θνητοι πεζοι και σκια
μα παντοτε το φως μεσα μας καιει
ειναι αληθεια δυσκολη η καταγωγη να σβηστει
ειμαστε οτι απομεινε απο αστερια
μα χανονται ολα στη σιωπη
ευλαβικα σαν προσκυνουμε εικονες
μαζευουμε τα φτερα και προχωραμε σιωπηλοι
μια μερα οτι πρσσμενουμε θα ερθει
για ολα υπαρχει ο καιρος
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
