Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132737 Τραγούδια, 271227 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Θεαγένης
 
Μέρες και μήνες βάστηξαν. Ολάκερες βδομάδες,
οι τρικυμιές και οι βροχές και οι θεομηνίες.
Γύρω απ` όλο το νησί, σ` ακτές και σ` ακρογιάλια
πανί δεν ξαναφούσκωσε. (Των καραβιών κηδείες).
-Μήνες και μέρες βάστηξαν, βροχές και οι τρικυμίες.

Απ` την στιγμή που ρίχτηκε ο Θάσιος στο κύμα
η θάλασσα αγρίεψεν. Ο Νότος ετρελάθη.
Με τον Βορρηά αρπάχτηκε, πιαστήκανε στα χέρια.
Και ο Πουνέντης μάζεψε το γένι που εταράχθη.
-Σαν ρίχτηκε ο Θάσιος, ο Νότος ετρελάθη-.

"Ο παφλασμός τ` αγάλματος, του χάλκινου αδριάντα
ξεσήκωσε την θάλασσα". Είπανε οι νησιώτες.
"Θεοί κι Ανέμοι θύμωσαν. Ο Ποσειδώνας πρώτος.
Κι ο Δίας και ο Πλούτωνας. Γραίγοι και Απηλιώτες".
-"Ο παφλασμός τ` αγάλματος", είπανε οι νησιώτες!-

"Δεν την σηκώσαν οι θεοί, μιά τέτοιαν αδικία.
Στα Πύθια, στα Ίσθμια, την μνήμη ν` αμαυρώσουν
του Θάσιου του αθλητή, του Ολυμπιονίκη.
Αυτοί που δεν τολμούσανε κουβέντα να αρθρώσουν
στον Θάσιο τον αθλητή". -Την μνήμη ν` αμαυρώσουν-.

"Τώρα θαρρέψαν, πουν` βαθειά, στο χώμα πεθαμένος
και μαστιγώσαν τ` άγαλμα! Τον χάλκινο αδριάντα!
Κι αυτό θαρρείς ζωντάνεψε κι έγειρε μοναχό του.
Έναν τον καταπλάκωσε. Τραυμάτισε τριάντα.
-Αυτούς που μαστιγώσανε τον χάλκινο αδριάντα-.

"Οι άλλοι οι θρασύδειλοι, τρέξαν στα δικαστήρια.
Με ψέμματα και μπαμπεσιές πέτυχαν να κερδίσουν.
Το χάλκινο το άγαλμα, φριχτά μαστιγωμένο
πέρα στην μαύρη θάλασσα για πάντα να ποντίσουν".
-Οι άλλοι οι θρασύδειλοι πέτυχαν να κερδίσουν-.

Κι οι Θάσιοι κοιτάζουνε, απο τα παραθύρια
πότε θα στρώσει η θάλασσα, πότε θα γαληνέψει.
Πότε μπουνάτσα θα γενεί, να σταματήσει η μπόρα.
Τον Ποσειδώνα να σταθεί, τον Δία να τους γνέψει
στου Θεαγένη τις πληγές ψεγάδι να μην στέρξει.




 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 21
      Στα αγαπημένα: 5
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Γεγονότα - Ιστορία - Μυθολογία,Πρόσωπα
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

...στην ψυχή μου έσταξα λεμόνι...
 
ΑΧΩΝΕΥΤΟΣ
18-06-2009 @ 00:25
Κι οι Θάσιοι κοιτάζουνε, απο τα παραθύρια
πότε θα στρώσει η θάλασσα, πότε θα γαληνέψει

ωραίος!!!

ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΦΙΛΕ ΙΧΝΗΛΑΤΗ! ::up.:: ::up.:: ::up.::
Ιχνηλάτης
18-06-2009 @ 00:29
Ο Θεαγένης ήταν ο Ολυμπιονίκης, αθλητής της Θάσου (480 π.Χ.).
Νικητής των Πυθίων, των Νεμέων, των Ισθμίων. Τιμήθηκε με 1400 στέφανους.
Σύμφωνα με τον μύθο, μετά τον θανατό του ένας αντιπαλός του, μαστίγωσε τον χάλκινο αδριάντα του στην Θάσο!
Ο αδριάντας έγειρε και πλάκωσε τον βέβηλο.
Οι συγγενείς του τελευταίου, έκαναν δίκη και πέτυχαν να κερδίσουν.
Το αποτέλεσμα ήταν να ριχθεί το άγαλμα στην θάλασσα.
Ακολούθησαν θεομηνίες και φουρτούνες, που σταμάτησαν όταν κάποιοι ψαράδες, βρήκαν τον αδριάντα και τον ξανατοποθέτησαν στην θέση του.
Helene52
18-06-2009 @ 00:41
::up.:: ::theos.:: ::up.::
nea xrysi
18-06-2009 @ 00:46
Απ` την στιγμή που ρίχτηκε ο Θάσιος στο κύμα
η θάλασσα αγρίεψεν. Ο Νότος ετρελάθη.
Με τον Βορρηά αρπάχτηκε, πιαστήκανε στα χέρια.
Και ο Πουνέντης μάζεψε το γένι που εταράχθη.
-Σαν ρίχτηκε ο Θάσιος, ο Νότος ετρελάθη-.

Τι να πω! Ένας μύθος που έγινε ένα φανταστικό ποίημα!
Είναι υπέροχο!!
akolouthos
18-06-2009 @ 00:52
Yperoxo!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

::theos.::
iokasth
18-06-2009 @ 00:59
ΥΠΈΡΟΧΟ.!!!!!!
Τι άλλο να πω...
Καλημέρα
Ν
idroxoos
18-06-2009 @ 01:56
::wink.:: ::up.:: ::up.::
αισχυ(λος)
18-06-2009 @ 03:15
υπεροχο!!!!!!!!!!!! ::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
Ιππαρχος
18-06-2009 @ 04:52
Στο έχω ξαναπεί: σ' αυτά τα θέματα είσαι ασυναγώνιστος!
petrwnas
18-06-2009 @ 06:28

Κι οι Θάσιοι κοιτάζουνε, απο τα παραθύρια
πότε θα στρώσει η θάλασσα, πότε θα γαληνέψει.
Πότε μπουνάτσα θα γενεί, να σταματήσει η μπόρα.
Τον Ποσειδώνα να σταθεί, τον Δία να τους γνέψει
στου Θεαγένη τις πληγές ψεγάδι να μην στέρξει.


Τελειο φιλε!!!!!! ::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: καλησπερα!!!
**Ηώς**
18-06-2009 @ 08:01
Οι μύθοι μας είναι η ιστορία μας...όσο περίεργο κι αν φαίνεται σε πολλούς!...και η Ελληνική μυθολογία είναι η ιστορία του κάσμου!
Δημήτρη.... εύγε που μας τη θυμίζεις πάντα πλέκοντας τους στίχους σου υπέροχα!
::theos.:: ::theos.:: ::kiss.::
TAS
18-06-2009 @ 11:56
Άξιος θαυμασμού και παραγωγός συγκίνησης και σ’ αυτό το είδος . .
Celestia
18-06-2009 @ 14:35
Αφωνη!!!!!!!!!

Αυτο που διαβασα και το διαβαζω συνεχεια δεν εχω λογια να το υμνησω!
Απλα υποκλινομαι!

::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
iraklisv
22-06-2009 @ 13:37
Ιχνηλάτης και της ιστορίας !
Πολύ ωραία δοσμένο Δημήτρη!
Ελένη Σ.
23-06-2009 @ 02:41
Μου μοιάζει σαν το κεντήμα, όλο τούτο το ποίημα!!!
μαρίλλη
24-06-2009 @ 14:47
Ναι σαν κέντημα απλωμένο και εγώ να το θαυμάζω!
Μωρέ λέω από μέσα μου τι χέρια μαγικά,τι μαεστρία!
Χίλια μπράβο
και εγώ διπλά και τριπλά υπερήφανη.
Ξέρεις για κείνο τον αέρα που έχουμε μυρίσει.
Καλό ξημέρωμα
daponte
29-07-2009 @ 13:24
Και το θέμα και η απόδοση έξοχα!
genikos
06-06-2010 @ 00:57
Πολύ ωραία, ποιητική μεταφορά του μύθου!!
Ναταλία...
06-06-2010 @ 06:42
Πολύ ωραία απόδοση ::yes.:: ::theos.:: ::up.::
χρηστος καραμανος
06-06-2010 @ 06:47
Κι οι Θάσιοι κοιτάζουνε, απο τα παραθύρια
πότε θα στρώσει η θάλασσα, πότε θα γαληνέψει.
Πότε μπουνάτσα θα γενεί, να σταματήσει η μπόρα.
Τον Ποσειδώνα να σταθεί, τον Δία να τους γνέψει
στου Θεαγένη τις πληγές ψεγάδι να μην στέρξει.

ΩΡΑΙΟΤΑΤΟΣ ΙΧΝΗΛΑΤΗΣ!!! ::up.:: ::up.:: ::up.::
Ιχνηλάτης
03-11-2012 @ 10:01
Το κείμενο είναι κατοχυρωμένο με συμβολαιογραφική πράξη!

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο