| |
ΟΙ ΜΝΗΜΕΣ ΤΩΝ ΟΝΕΙΡΩΝ ΜΟΥ
Τις μνήμες των ονείρων μου
να μου τις φέρεις πίσω
γιατί δεν ξέρω την αυγή
αν θα μπορώ να ζήσω
Θ' απλώσω της ψυχής πανιά
στου φεγγαριού τ' αλώνι
κι αν μ' αξιώσει η μοίρα μου
θα κάτσω στο τιμόνι
Κι αν θ' ανοιχτώ στις χαραυγές (Refrain)
μιας φιλντισένιας θλίψης
θα πίνω αθάνατο νερό
κι εσύ δε θα μου λείψεις
Θα τραβηχτώ σε σκοτεινά
αγγέλων μονοπάτια
που κρύβουν χίλια μυστικά
κι απελπισμένα μάτια
Και θα βουτύξω αλύπητα
στ' (ης) απελπισιάς τη ζάλη
να λυτρωθώ απ' τα πάθη μου
στου πέλαου την αγκάλη
Γράφτηκε στις 6/6/2005
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΥ
» CHRISTIAN LACROIX.
18-06-2009 @ 08:12
Διάβασα την είδηση πριν λίγες εβδομάδες. Ο Christian Lacroix "υπέβαλε αίτηση προστασίας από τους πιστωτές του". Κήρυξε πτώχευση, με απλά λόγια. Δεν είχα προσφιλέστερο από τον Lacroix. Υπήρξε ο πιο επιδραστικός σχεδιαστής της γενιάς του. Σχεδιαστής της ζωντάνιας, της ανατροπής, του φλογερού κόκκινου, του αυτοκρατορικού μπορντό, της έκπληξης, της έξαρσης. Και σε μια εποχή "χωρίς εξάρσεις" και χωρίς πάθη και χωρίς ανατροπές και χωρίς ακρότητες ήταν φυσικό να ΜΗΝ επιβιώσει. Αλλά δεν ήταν ο μοναδικός λόγος αυτός. Ένα φουστάνι του Lacroix ξέφευγε από το στενό σύμπαν της μόδας: ήταν ένα αισθητικό γεγονός. Περνούσε τα σύνορα της Γαλλίας και συζητιόταν επί μήνες και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού. 20τόσα χρόνια ο Lacroix έκανε το ουσιώδες: υπηρετούσε την Τέχνη με τα ψαλίδια του. Σήμερα αγαπάμε τους μεγάλους σχεδιαστές μόδας για τις εκκεντρικότητές τους, τους διάσημους πελάτες τους, τα κότερά τους, τα ιδιωτικά τους νησιά, τα πάρτι τους, τα σκάνδαλά τους, τα σπίτια τους. Λίγοι αγαπάνε πια τους δημουργούς για το ουσιώδες: την Τέχνη τους. Ο Lacroix ανήκει σ' αυτή τη σπάνια κάστα. Η εποχή - πιο πολύ κι από την οικονομική κρίση - τον αναγκάζει τώρα να βάλει το κλειδί κάτω από το ψάθινο χαλάκι και να μας αποχαιρετήσει. Respect! ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΝΑΓΙΩΤΑΚΗ ΑΠΟ ΤΟ LOOK IOYNIOY 2009
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 7
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
