| |
| | Οι γάτες των φορτηγών |  | | |
Οι ναυτικοί στα φορτηγά πάντα μια γάτα τρέφουν,
που τη λατρεύουνε, χωρίς να ξέρουν το γιατί,
κι αυτή, σαν απ' τη βάρδια τους σχολάνε κουρασμένοι,
περήφανη στα πόδια τους θα τρέξει να τριφτεί.
Τα βράδια, όταν η θάλασσα χτυπάει τις λαμαρίνες,
και πολεμάει με δύναμη να σπάσει τα καρφιά,
μέσα στης πλώρης τη βαριά σιγή, που βασανίζει,
είναι γι' αυτούς σα μια γλυκιά γυναίκεια συντροφιά.
Είναι περήφανη κι οκνή, καθώς όλες οι γάτες,
κι είναι τα γκρίζα μάτια της γιομάτα ηλεκτρισμό,
κι όπως χαϊδεύουν απαλά τη ράχη της, νομίζεις
πως αναλύεται σ' ένα αργό και ηδονικό σπασμό.
Στο ρεμβασμό και στο θυμό με τη γυναίκα μοιάζει
κι οι ναύτες περισσότερο την αγαπούν γι' αυτό,
κι όταν αργά και ράθυμα στα μάτια τους κοιτάζει,
θαρρείς έναν παράξενο πως φέρνει πυρετό.
Της έχουν πάντα στο λαιμό μια μπακιρένια γύρα,
για του σιδέρου την κακήν αρρώστια φυλαχτό,
χωρίς όμως, αλίμονο, ποτέ να κατορθώνουν
να την φυλάξουν απ' το μαύρο θάνατο μ' αυτό.
Γιατί είναι τ' άγρια μάτια της υγρά κι ηλεκτρισμένα
κι έτσι άθελα το σίδερο το μαύρο τα τραβά,
κι ουρλιάζοντας τρελαίνεται σ' ένα σημείο κοιτώντας
φέρνοντας δάκρυα σκοτεινά στους ναύτες και βουβά.
Λίγο πριν απ' το θάνατον από τους ναύτες ένας,
- αυτός οπού 'δε πράματα στη ζήση του φριχτά -
χαϊδεύοντάς την, μια στιγμή στα μάτια την κοιτάζει
κι ύστερα μες στη θάλασσα την άγρια την πετά.
Και τότε οι ναύτες, που πολύ σπάνια λυγά η καρδιά τους,
πάνε στην πλώρη να κρυφτούν με την καρδιά σφιχτή,
γεμάτη μια παράξενη πικρία που όλο δαγκώνει,
σαν όταν χάνουμε θερμή γυναίκα αγαπητή.
(Νίκος Καββαδίας)
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 13
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
| | Ανθολογία | | | |
|
Δ.ΣΚΟΥΦΟΣ
19-06-2009 @ 13:38 | ::yes.:: ::theos.:: ::yes.:: | | Αγνή
19-06-2009 @ 13:43 | πάντα με πονούσε αυτό το ποίημα | | ΚΑΡΑΝΤΙ
19-06-2009 @ 13:54 | παγερά φρικίασις διατρέχει τα νεύρα μου...(Βιζυηνός) | | Αγνή
19-06-2009 @ 13:58 | τα δικά σας νεύρα..
εμένα με πονούσε | | ΚΑΡΑΝΤΙ
19-06-2009 @ 14:35 | η λαμαρίνα, η λαμαρίνα τρελαίνει τις γάτες
γιαυτό στα φορτηγά προτιμούν τους σκύλους | | tomas_to_tomari
19-06-2009 @ 16:00 | kai egw pou nomiza pws ola ta svhnei.
ti na peis...agapame kavadia | | ψιτ-ψιτ
20-06-2009 @ 00:17 | σε ευχαριστω για το ποιημα...... | | ΚΑΡΑΝΤΙ
20-06-2009 @ 01:01 | για τα μάτια σου τα υγρά και ηλεκτρισμένα
να φυλάγεσαι ψιτ-ψιτ
ή από καραντί θα πας ή από λαμαρίνα... | | ψιτ-ψιτ
20-06-2009 @ 01:04 | Να σου πω την αλήθεια …πιο πολύ φοβάμαι με μου κάτσει κανα ποντίκι στο λαιμό
| | Methismeni xotikia
21-06-2009 @ 23:52 | αγνη εχεις δικιο κ εγω αυτο ακριβως νιωθω οποτε το διαβαζω.Και αυτο συμβαινει με τα περισσοτερα του Καββαδια μπορω να πω..Μπραβο που το ανεβασες! ::yes.:: | | Αγνή
22-06-2009 @ 04:37 | αγαπητή μου ξωτικιά, εννοώ ακριβώς το αντίθετο.
δεν μου άρεσε ποτέ η σκληρότητα του ποιήματος
αυτού, απορούσα πάντα με όσους τους άρεσε....
αλλά είναι οι ίδιοι που γελάνε με γάτες κεμπάπ.
σιχαίνομαι την σκληρότητα οποιασδήποτε μορφής..
συγγνώμη | | tomas_to_tomari
22-06-2009 @ 07:30 | an elega pws oi gatoules mia xara pernousan sta karavia psemata 8a elega, alla oi gates sta karavia htan kati to anagkeo.opws gnwrizete exoun afanistei ekatomuria kosmos sthn europh apo panoukles xoleres kai ola ta kala pou fernan oi pontikoi twn karaviwn.opote den uphrxe kapoio kalhtero meso antimetophshs.oi nautikoi to gnwrizan auto giauto kai agapousan tis gates tous kai tis frontizan.
| | Methismeni xotikia
22-06-2009 @ 09:46 | εμενα αυτο το ποιημα με ποναει,και δεν ειναι το μονο του καββαδια οπως ειπα.η σκληροτητα του ποιηματος δεν με ευχαριστει,αλιμονο
.Υποκλινομαι ομως στο εργο του Καββαδιασ.
Μου προκαλει πλουτο συναισθηματων, οχι θετικων .
Σαν εργο υποκλινομαι,σαν περιεχομενο ομως κ εγω θα μπορουσα να πω φρικιαζω..
Δεν ξερω αν ειναι η καταλληλη λεξη να περιγραψω τα συναισθηματα που μου προκαλει βεβαια..αλλα εκει κυμαινονται..
| |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
