Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132760 Τραγούδια, 271256 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Δε σταμάτησε κανείς
 
Είσαι μοναχός, ψάχνεις λίγο φως
ψάχνεις έναν άνθρωπο, κάπου να μιλήσεις
έχεις μια καρδιά που πονά βαθιά
κι είναι τόσο απάνθρωπο να την αγνοήσεις

Μες στη σκοτεινιά, ψάχνεις για αντηλιά
στο θεό απευθύνεσαι, να βρεθεί κοντά σου
ψάχνεις μια γωνιά, μες στην απονιά
έμαθες να κρύβεσαι μες στα δάκρυά σου

Έχει τόση ερημιά σε αυτό το δρόμο
κι ας περνούν περαστικοί χιλοι από μπροστά σου
δεν σταμάτησε κανείς, στο δικό σου πόνο
στη δική σου μοναξιά ποιος ναρθει κοντά σου

Μόνο πίκρες ένιωσες να χτυπούν τον ώμο
δε σταμάτησε κανείς, στο δικό σου πόνο

Άθη Λ. 18 Ιούνιος 2009 4:55 μμ


 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 11
      Στα αγαπημένα: 2
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Συναισθήματα - Εικόνες
      Ομάδα
      Στίχοι για μελοποίηση
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

Γράφω σε άψυχο χαρτί με συμπαθητική μελάνη..
 
yiannistellidis
19-06-2009 @ 14:14
Μόνο πίκρες ένιωσες να χτυπούν τον ώμο
δε σταμάτησε κανείς, στο δικό σου πόνο
::yes.:: ::yes.:: ::theos.::
marizenia
19-06-2009 @ 14:14
αχ τι ωραια που γράφεις.ολοι οι στιχοι σου με αφηνουν αφωνη! μπραβο!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
diafaniyix
19-06-2009 @ 14:21
pragmati...niw8w olo m to einai se aftous tous stixous...efxaristw....
χωρικός
19-06-2009 @ 15:02
Απόψε, θα μπορούσα να το έχω γράψει εγώ...
Αν είχα τη δυνατότητα...
Celestia
19-06-2009 @ 16:43
Μόνο πίκρες ένιωσες να χτυπούν τον ώμο
δε σταμάτησε κανείς, στο δικό σου πόνο

Πολυ ωραιο!

::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
CHЯISTOS P
19-06-2009 @ 17:14
Αχ ρε Άθη μου, ... να σε λέω χελιδόνι ?

Τ’ άστρο σου ματώνει, άγριο χελιδόνι
τα φτερά σου τά ‘σπασαν άγριες καταιγίδες
ξέκαμαν οι λύσεις, πίσω να γυρίσεις
χάθηκαν οράματα, στόχοι και ελπίδες.

Την καρδιά σου άνοιξες, σκόρπισες αγάπη
άλογα ξετύλιξες, κάθε σου πτυχή
πρόσμενες την Άνοιξη κι ήλθε η απάτη
-άδικη κατάληξη, μαύρη κι η ψυχή-

Κάτι δεν υπάρχει, μέσα σου να άρχει
πάλι οι προσδοκίες σου, έγιναν συντρίμμια
πάλι ξημερώνει, κι είσαι τόσο μόνη
την ζωή σου άλωσαν, άπονα θρασίμια

Στην φωλιά σου έταξες πίσω να γυρίσεις
τα φτερά σου πέταξες, κι είχαν λαβωθεί,
έτυχες στον δρόμο μου, λίγο πριν να σβήσεις
κι έλαμψες στον ώμο μου, σαν βλαστός π’ ανθεί…
-.-
(για σένα, βέβαια...)
Ναταλία...
19-06-2009 @ 22:06
Έχει τόση ερημιά σε αυτό το δρόμο
κι ας περνούν περαστικοί χιλοι από μπροστά σου
δεν σταμάτησε κανείς, στο δικό σου πόνο
στη δική σου μοναξιά ποιος ναρθει κοντά σου

¨Αθη μου έγραψες ::yes.:: ::theos.:: ::kiss.::
mytilinia
19-06-2009 @ 23:54
πολύ αληθινό και συγκινητικό αυτό που έγραψες....ίσως ο καθένας πρέπει να αναλογιστεί τις ευθύνες του... ::blush.:: ::hug.::
idroxoos
20-06-2009 @ 00:16
Έχει τόση ερημιά σε αυτό το δρόμο
κι ας περνούν περαστικοί χιλοι από μπροστά σου
δεν σταμάτησε κανείς, στο δικό σου πόνο
στη δική σου μοναξιά ποιος ναρθει κοντά σου

Μόνο πίκρες ένιωσες να χτυπούν τον ώμο
δε σταμάτησε κανείς, στο δικό σου πόνο
::yes.:: ::yes.:: ::hug.::
Simos_Vassilis
20-06-2009 @ 01:03
Μόνο πίκρες ένιωσες να χτυπούν τον ώμο
δε σταμάτησε κανείς, στο δικό σου πόνο
::up.:: Ωραιότατο!!
niotis@yahoo.gr
20-06-2009 @ 04:29
δυστηχος ετι ειναι συμερα λες πολες αληθιες Αθη καλο Σ/Κ

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο