Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132741 Τραγούδια, 271229 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Η αγαπημένη μου φωτογραφία
 
Η αγαπημένη μου φωτογραφία είναι η θέα απ’ το παράθυρο ενός ξενοδοχείου του Πόρου τραβηγμένη θαρρώ πριν πέντε χρόνια.
Πάντα μού προκαλούν θλίψη οι φωτογραφίες γιατί απεικονίζουν κάτι που ποτέ δεν θα υπάρξει ξανά, πιο πολύ βέβαια εκείνες που δείχνουν πρόσωπα
Η σύγκριση με το παρόν είναι στ’ αλήθεια θλιβερή.
Ετούτη όμως όχι, καθώς δεν υπάρχουν μορφές που το ποτάμι του χρόνου τις έχει γεράσει ή που το θέλημα της μοίρας τις πήρε μακριά.



Το πέλαγος μοιάζει αβαθές
μια απέραντη επίπεδη επιφάνεια,
θαρρείς ενός πολύτιμου υφάσματος
που πτυχώνεται λίγο από την φθινοπωρινή αύρα
αγέραστη θάλασσα, αρχετυπική

Το βουνό που καταλήγει σε ακρωτήριο
μοιάζει να μην ξεφυτρώνει από τη γη
αλλά να έχει κατέβει από τον ουρανό
επιπλέοντας στη θάλασσα κατά μήκος του ορίζοντα

Ο ουρανός είναι πεπερασμένος εδώ
περιορισμένος στο ένα τέταρτο της εικόνας
άχρωμος σχεδόν, πιο πολύ λευκός παρά γαλανός
μια ιδέα βιολετής όπου εφάπτεται στο βουνό
Ο ήλιος κάπου δύει εκτός πλάνου στ’ αριστερά

Στη μέση της εικόνας δύο καράβια
το ψαροκάικο προηγείται, πιο κοντά στην ακτή
πίσω του το ιστιοφόρο πορεύεται σιγανά
έχει μαζεμένα τα πανιά του
το κατάρτι του μόλις ξεπερνά σε ύψος το βουνό
αγγίζοντας το τέλος του ουρανού
Θα προλάβουν να πιάσουν στεριά πριν νυχτώσει;

Κάπου αόρατος ένας δειλός φάρος
περιμένει τη νύχτα για να πάρει θάρρος και να ανάψει
με φως να στείλει παντού λόγια προειδοποιητικά :
«Εεεε, καράβια προσέξτε τα βράχια του ακρωτηρίου
εεεε, στεριανοί προσέξτε τη γοητεία της θάλασσας»



 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 23
      Στα αγαπημένα: 2
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αταξινόμητα
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

Έρωτας είναι να είσαι ευτυχισμένος με κάποιον, αγάπη να είσαι δυστυχισμένος χωρίς αυτόν
 
χάρης ο κύπριος
22-06-2009 @ 14:22
Είναι κάτι τέτοιες περιγραφές-εικόνες που με κάνουν να αγαπώ τις φωτογραφίες, τον Πόρο, την ποίηση.
Πολύτιμε φίλε ήταν ότι καλύτερο απόψε η γραφή σου !
Ιππαρχος
22-06-2009 @ 14:28
Φίλε μου Χάρη, όπως πάντα με συγκινείς πολύ!

Ιδού η φωτογραφία:

http://www.flickr.com/photos/18628829@N08/1899852043/
νετη541
22-06-2009 @ 14:33
...ο χρόνος που περνά δεν είναι θλιβερός, εκτός αν θέλουμε να είναι...
χάρης ο κύπριος
22-06-2009 @ 14:33
Άκου κι εσύ φίλε μου το Λιδάκη με φόντο τον ήλιο και τη θάλασσα

http://www.youtube.com/watch?v=VBgNPIdTBqo
Celestia
22-06-2009 @ 14:45
Mαγευτικο!
Υπεροχες εικονες!

::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
Xωρολάτρης
22-06-2009 @ 14:46
Ο χρόνος που περνά δεν είναι θλιβερός μόνο όταν με το πέρας της διαδικασίας του νοιώθουμε ότι μας περιμένει κάτι για να το βρούμε..ή για να το ξαναβρούμε ίσως..Κατά τα αλλα ο χρόνος απαλύνεται θα έλεγα με την ζωντανή παρουσία μέσα μας της λεπτομερούς παρατηρησης που μας οδηγεί στην διαπίστωση πως "αξίζει τελικά ρε γαμώτο"..Και μόνο για να δεις μιαν εικόνα σαν και την δικιά σου Δημήτρη και να την περπατήσεις κυρίως τόσο έντονα μέσα σου ,έχω την εντύπωση πως αξιζουνε τελικά τα πάντα..
iraklisv
22-06-2009 @ 20:12
Ουσιαστικός με μάτι μικρού παιδιού!
Αλλά με γνώση παρατηρητή!
Όμορφες εικόνες!
Έχω βρεθεί αρκετές φορές στο πόρο.
Να είσαι καλά.
kgnisios
22-06-2009 @ 21:25
καλημερα Δημητρη

η μαγεια αυτης της εικονας εχει "βρεξει" τις σκεψεις σου . . .
Ιππαρχος
22-06-2009 @ 21:39
Μα δεν είπα ότι ο χρόνος είναι θλιβερός, μόνο η σύγκριση του παρελθόντος με το παρόν έτσι όπως φαίνεται μέσα από τις φωτογραφίες. Και μη μου πείτε ότι δεν θλίβεσθε βλέποντας αγαπημένους που έχουν στο μεταξύ φύγει με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, ή που έχουν πια γεράσει. Στο τέλος τέλος βέβαια δεν μπορείς να κάνεις κάτι, μόνο κλείνεις το λεύκωμα και περιμένει να ξεθυμάνει η θλίψη. Ή μαθαίνεις να αποφεύγεις να το ανοίγεις εξ αρχής...
Για αυτό προτιμώ τέτοιες φωτογραφίες: μπορείς αν το αποφασίσεις να επιστρέψεις στο σημείο όπου τις τράβηξες, η θάλασσα πάνω κάτω θα είναι ίδια, ο ουρανός και το βουνό θα μοιράζονται ίδιο ποσοστό στο πλάνο, άλλα καράβια θα έχουν έρθει για να φωτογραφηθούν. Σχεδόν ξεχνά κανείς ότι είναι πέντε χρόνια γηραιότερος....
JINO.X
22-06-2009 @ 23:36
...5 χρόνια;;.... ::scare.::
agrafos
22-06-2009 @ 23:42
υπεροχο φιλε υπεροχο
elpidakwstopoulou
23-06-2009 @ 00:15
μ αρεσει παντα να κοιταζω παλιες φωτογραφιες....
μου δημιουργουνται τα ιδια συναισθηματα.....
κι εχω πολλες....
και βγαζουν πολλα ...
ΜΟΝΑΔΙΚΟ !!!!!! ::theos.:: ::theos.::
swordfish
23-06-2009 @ 00:58
Πάντα μού προκαλούν θλίψη οι φωτογραφίες
γιατί απεικονίζουν κάτι που ποτέ δεν θα υπάρξει ξανά
πιο πολύ βέβαια εκείνες που δείχνουν πρόσωπα,
η σύγκριση με το παρόν είναι στ’ αλήθεια θλιβερή.''
::yes.:: ::smile.:: ::up.::
Ελένη Σ.
23-06-2009 @ 01:01
Πάντα μια γοητεία λικνίζεται πίσω από κάθε στιγμή Δημήτρη μου, πίσω από κάθε «φωτογραφία», που έντονα τη νιώσαμε να γαργαλάει την ψυχή μας κι' ας είναι κεντημένη αυτή η γοητεία με θλίψη!
Simos_Vassilis
23-06-2009 @ 01:15
Κάπου αόρατος ένας δειλός φάρος
περιμένει τη νύχτα για να πάρει θάρρος και να ανάψει
με φως να στείλει παντού λόγια προειδοποιητικά :
«Εεεε, καράβια προσέξτε τα βράχια του ακρωτηρίου
εεεε, στεριανοί προσέξτε τη γοητεία της θάλασσας»
Υπέροχη φωτογραφία!! ::up.::
Nefeligeretis
23-06-2009 @ 01:54
Δημήτρη είσαι καταπληκτικός...
Οδοιπορικό ποίησης.
Γοητεία...
Ιχνηλάτης
23-06-2009 @ 02:05
Περιγραφές με το μάτι του ποιητή!
Απο χαρτί σε χαρτί!
Στην ψυχή!
rock sugar
23-06-2009 @ 02:24
είσαι σπουδαίος... φωτογράφος της ψυχής!
Αγνή
23-06-2009 @ 02:50
θαρρείς ενός πολύτιμου υφάσματος...
συνέχισέ το Ίππαρχε, με άλλες φωτογραφίες
μοιράσου τις μαζί μας ...
nea xrysi
23-06-2009 @ 04:18
«Εεεε, καράβια προσέξτε τα βράχια του ακρωτηρίου
εεεε, στεριανοί προσέξτε τη γοητεία της θάλασσας»

Καταπληκτικό!!
Υπέροχο!! ::theos.::
LADY KALAS
23-06-2009 @ 05:52
Δημητρη,εισαι μεγαλος! ::theos.::
JINO.X
23-06-2009 @ 08:41
...μα γιατί είστε τόσο σκληρή, lady μου....επειδή μεγάλωσε 5 χρονάκια;;.... ::whist.::
Ιππαρχος
23-06-2009 @ 10:43
Δίκιο έχεις Jino.x, δεν είμαι σε καμμιά περίπτωση μεγάλος και σ' ευχαριστώ που νοιάζεσαι μήπως πάρουν αέρα τα μυαλά μου. Φαίνεται πως πέντε χρόνια είναι ασήμαντα για σένα, μάλλον θα έχεις...συμβόλαιο πως θα φτάσεις τα 150!


Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο