| |
| | Μονόλογος |  | | |
Η νύχτα πέφτει απλώνοντας τα πέπλα της
στο γυμνό κορμί και στην ψυχή μου.
Φοβάμαι.
Φοβάμαι τη νύχτα, τα σκοτάδια,
όπως όλοι οι ποιητές,
μα κάτι απροσδιόριστο με κάνει,
παράλληλα να τα αγαπώ.
Τις νύχτες,
μπορώ να σε κρατώ απ' το χέρι
και να κοιτώ στα μάτια σου,
τη θλίψη όλου του κόσμου.
Τις νύχτες γλυκιά μου αγάπη,
διαβάζω την ψυχή σου,
ακούω τη λυπημένη σου κραυγή
και μες στη μικρή μου χούφτα,
κρατώ την μεγάλη σου καρδιά.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | Αν η ψυχή δεν έχει γνωρίσει την αλήθεια, δεν μπορεί ν' αποκτήσει τη μορφή του ανθρώπου... ΠΛΑΤΩΝ | | | |
|
Δ.ΣΚΟΥΦΟΣ
23-06-2009 @ 12:44 | μα κάτι απροσδιόριστο.............. ::yes.:: ::yes.:: ::yes.:: | | niotis@yahoo.gr
23-06-2009 @ 13:00 | ενα χαμογελο τις αυγης σκορπιζει το σκοταδι ::up.:: ::up.:: ::up.:: | | Simos_Vassilis
23-06-2009 @ 13:24 | Τις νύχτες,
μπορώ να σε κρατώ απ' το χέρι
και να κοιτώ στα μάτια σου,
τη θλίψη όλου του κόσμου
Ωραιότατο!! ::up.:: | | nea xrysi
23-06-2009 @ 22:48 | ακούω τη λυπημένη σου κραυγή
και μες στη μικρή μου χούφτα,
κρατώ την μεγάλη σου καρδιά.
Πολύ μου άρεσε!!!
Την καλημέρα μου! ::yes.:: ::theos.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
