| |
Ξεκολάς τη ψυχή σου, δίνεις, παίρνεις χαμογελο.
Χαμόγελο όλων των άλλων μέσα στο δικό σου.
Κόβεις το καρπούζι και κρατάς το αρωμά του,
τα μάτια σου σαν γεύονται την υπέρβαση στα χείλη της μοίρας!
Άπειρο εκτείνεται μπροστά σου στο " κανέναν δεν θέλω να δω".
Ροκανίζεις σαν ποντικάκι το παράθυρο στο τυρί,
με θέα τα όνειρα απο τα ακρογυάλια της ψυχής σου.
Δεν είσαι ούτε εδω ούτε εκεί. Λείπεις όμως δεν υποφέρεις.
Γιατί πολύ απλά το φεγγάρι δεν εχει διακόπτη!
Μέσα μου τα άγρια παίρνουν αγκαλιά
άλλη διάσταση το χρόνο διαπερνά
ότι κι αν έγινε γν΄ση φυλαχτό
μέσα μου έγυρε φεγγάρι αλλιωτικό
τίποτα δεν είναι οπως πριν
τότε που παλεύαμε τα συν
μέσα στην ανάσα του μυαλού
ηχω ν ακούω πανικού
τωρά κοχύλι ο εγωισμός
ξύπνησα μια μέρα όλη αλλιώς
είδα αγάπη τι θα πει
να λείπεις
μα να σαι εκει
τρυφερά σαν το άγγιγμα
ενός βυθού στο δέρμα
της καρδιάς μου
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
