| |
Και πέφτω μέσα στ’ όνειρο , πτώση νομίζω ανώδυνη
μωρό γεννιέται ανατολής , σάρκα απαλή και ρόδινη
στο βάραθρο του έρωτα , μου λέει , θα σε ρίξω
να ‘χεις σπασμένα τα φτερά , να ‘χεις το νου στο γύψο
Μα εγώ ξέρω το πέσιμο πώς να το κάνω πτήση
τον κόσμο ανάποδα γυρνώ , πριν η χαρά ραγίσει
πτώση και απογείωση μπερδεύουν δρομολόγια
τραγούδι φτιάχνει ο άνεμος , του Ίκαρου τα λόγια!
Όλα μου τα κατάγματα γλυπτούργημα εφιάλτη
λευκό ήταν το μάρμαρο , άλλαξε σε βασάλτη
στα σύννεφα παίζουν κρυφτό παρόν και παρελθόν
και ταξιδεύω μέσα τους σε σκάφος των παθών
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
