| |
η σκέψη μου αφηνόταν πάντα σ’ εκείνες τους άλλους δρόμους
τους δύσκολους, που ανηφορίζουν αγκομαχώντας,
μακριά από την αντοχή μου και την αντοχή σας
πιστεύοντας ακράδαντα σχεδόν στην ύπαρξή τους
τόσο, που κάποιες νύχτες κάθιδρο αισθάνομαι το μέτωπό μου
η ψυχή μου έφευγε πάντα σ’ εκείνη την άλλη θάλασσα
που βρίσκεται γαλήνια κι αταξίδευτη,
πέρα απ’ τη λογική μου και τη λογική σας
πιστεύοντας ακράδαντα σχεδόν στην ύπαρξή της
κι έχοντας κάποιες νύχτες και την ψευδαίσθηση
πως έπλεα μαζί της
το βλέμμα μου ταξίδευε πάντα σε εκείνο τον άλλον ορίζοντα
που βρίσκεται αμόλευτος κι ανέγγιχτος
πέρα από την όραση μου και την όρασή σας
πιστεύοντας -ακράδαντα σχεδόν- στην ύπαρξή του
κι ελπίζοντας -πολύ αφελώς- πως κάποτε
θα τον ανακαλύψουν οι ανθρώποι...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
