| |
Άνοιξα την τηλεόραση για να κοιτάξω κατάματα
τα σημάδια που άφησε ο χρόνος στα πρόσωπά μας .
Και εκεί , μέσα σε μια οθόνη
έμεινε κλεισμένη μια γενιά που διψούσε
να γευτεί λίγο καθαρό αέρα .
Κανένας δεν έλειπε , ήμασταν όλοι εκεί
στα ίδια κελιά .
Ποιοι μας κατάντησαν κομπάρσους
σε ένα σήριαλ που φαινότανε γραμμένο για μας ;
Σε ποιο τηλεπαιχνίδι χάσαμε
τα κερδισμένα μας όνειρα , απαντώντας λάθος
στην ερώτηση για τους δρόμους που θα περπατήσουμε ;
Πόσοι από μας προτίμησαν να μπουν σε μια γυάλα
προκειμένου να αναπνεύσουν ελεύθερα
την καταξίωση της σκόνης ;
Αφήστε τα πολλά λόγια .
Τέτοιες ερωτήσεις δεν ήταν ποτέ στο σενάριο .
Έτσι μέσα από τη σιωπή αυτή που έγινε ανάγκη
μάθαμε να ρωτάμε λίγα και να γνωρίζουμε λιγότερα
για τον κόσμο που θέλαμε να φτιάξουμε .
Κι οι μέρες ξημέρωναν συνεχώς
χωρίς τα τραγούδια μας .
Από αυτά τα κάγκελα ξέφυγαν μόνο
όσοι αγάπησαν τη μελωδία του κύματος
και τον καλπασμό του ουρανού .
Οι υπόλοιποι ζήσανε παρασιτώντας σε ταξίδια
που ‘χαν ψεύτικους χάρτες και κλεμμένους ορίζοντες .
Κι οι δρόμοι άδειαζαν από τα βήματά μας .
Κι οι νύχτες έκλαιγαν από τα γέλια μας .
Άνοιξα την τηλεόραση και τρόμαξα
από τα σημάδια που άφησε ο χρόνος στα πρόσωπά μας .
Ύστερα άλλαξα κανάλι .
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
