Με τρομάζει το πολύ,μα το λίγο δε μου αρκεί...
ειναι ο έρωτας φωτιά κι η αγάπη φυλακή.
Με παγώνει η μοναξιά όμως χάνομαι στο φως...
Με σκοτώνει η σιωπή μα είναι ο διάλογος ρηχός.
Με αντίφαση η ζωή μοιάζει για μένα τελικά,
στα κενά να ακροβατώ και να σκάβω μυστικά.
Δυό ψυχές και δύο μυαλά, σε ένα κορμί κοινό...
ο πίνακας χρωματιστός μα ο φόντος σκοτεινός.
Δεν πιστεύω στις στιγμές αλλά και πάντα τις ζητώ,
σα μαγνήτης με τραβούν και στα μάταια τριγυρνώ.
Το αύριο τρέμω που θα 'ρθει ,γαντζώνομαι στο χτες
μα είναι τα όνειρα πολλά ,πολλές κι οι προσμονές.
Με αντίφαση η ζωή μοιάζει για μένα τελικά,
στα κενά να ακροβατώ και να σκάβω μυστικά.
Δυό ψυχές και δυό μυαλά, σ΄ένα κορμί κοινό...
ο πίνακας χρωματιστός μα ο φόντος σκοτεινός.
