| |
Κι αν ακόμα αναρωτιέσαι γιατί σε αποκάλεσα ‘αξέχαστο’, πάρε μια γεύση από όσα έχω να σου πω και ύστερα θα δεις πως θα ξεχάσεις το γιατί.
Κι όταν θα μου λείπεις τα βράδια θα θυμάμαι την γκοφρέτα από την οποία εμπνεύστηκες το χαιδευτικό μου. Θα σε θυμάμαι να απλώνεις χαρτοπετσέτες πάνω απ’το βρεγμένο μου παλτό για να το στεγνώσεις. Θα σε θυμάμαι να φωτογραφίζεις αδιάκριτα κάθε μου γκριμάτσα. Θα σε θυμάμαι να κοιμάσαι στον ώμο μου και να μην βρίσκεις πρόχειρο μαξιλάρι. Θα σε θυμάμαι να ψελλίζεις ασυναρτησίες για κάποιο που σου σπάει τα νεύρα.
Κι όταν θα μου λείπεις τα βράδια θα θυμάμαι τις σειρήνες πυρκαγιάς και σένα να με χώνεις στο πουλόβερ σου έξω από κάποιο ‘φλεγόμενο’ ξενοδοχείο. Θα σε θυμάμαι να κλαις σ’ένα παγκάκι μπλε και ύστερα να εξοργίζεσαι γιατί σου σκούπισα το δάκρυ. Θα σε θυμάμαι να κοιτάς μια βιτρίνα με κίτρινα ρούχα, παιδικά, κι ύστερα να ορκίζεσαι πως με φαντάζεσαι να τα φοράω. Θα σε θυμάμαι να παίρνεις το μενού στα χέρια σου γιατί μια ζωή δεν μπορώ ν’αποφασίσω.
Κι όταν θα μου λείπεις τα βράδια θα θυμάμαι το κουρασμένο πρόσωπό σου τη νύχτα που δεν μ’άφησες το ποτό απ’το χέρι σου να αρπάξω. Θα θυμάμαι το στοίχημα, την υπόσχεσή μου την επόμενη φορά να μην υποκύψω στον αιώνιο πειρασμό και να μην κόψω τα μαλλιά μου. Θα σε θυμάμαι καθισμένο στο σκονισμένο πιάνο, ξαπλωμένο στο χώμα να απορείς γιατί δεν σε λυπήθηκε η ζωή και γιατί δεν σε λυπήθηκε η ΔΙκαιοσύνη.
Κι όταν θα μου λείπεις τα βράδια θα σε θυμάμαι να με συγκρίνεις με κάποια ηρωίδα που έτυχε –τι σύμπτωση- να ΄χει το όνομά μου. Σε πρώτο πλάνο θα θυμάμαι τα μεγάλα και βέβαια βήματά σου, κι ύστερα εμένα να τρέχω ξωπίσω σου σαν μικρό παιδί που του ΄χει τάξει ο πατέρας του να του πάρει σοκολάτα. Θα σε θυμάμαι να τρως το φαγητό που μισώ και όλως παραδόξως να μην μου καίγεται καρφί. Θα με θυμάμαι να χορεύω, και θα σε θυμάμαι να με βλέπεις. Θα σε θυμάμαι να μου λες πως μ’αγαπάς.
Ξεχνιέσαι, Μάτια μου, εσύ;
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
