[color=fuchsia][B]ΤΟ ΞΥΠΝΗΜΑ ΤΟΥ ΥΠΝΟΥ[/B][/color]
[B][color=purple]Ο ύπνος πάντοτε νανούριζε τα βρέφη, ξεκούραζε ακατάπαυστα και αιωνίως όλες τις γενεές που έρχονταν και εγκατέλειπαν τη πρόσκαιρη ζωή τους. Ο ύπνος ήταν κάποτε ένας όμορφος και δυνατός άνδρας που τον χαρακτήριζε η σοφία του Αισώπου. Μέσα από τις διδακτικές του εξιστορίσεις και βοηθώντας ως σύμβουλος τον περίγυρό του, αποκοίμιζε γλυκά τις ψυχές στην αγκαλιά του και τις γαλήνευε με την αγάπη που τους έδειχνε. Βαδίζοντας μια ξάστερη νυχτιά σε μια ετοιμόρροπη γέφυρα, αντίκρυσε από μακριά μια ασημένια λίμνη που περιείχε το αθάνατο νερό. Εκείνος διψασμένος από τη πολύωρη διαδρομή του, έτρεξε να πιει να ξεδιψάσει. Γονάτισε και με τις χούφτες των χεριών του έπινε νερό και έγινε άθελά του αθάνατος.
Γέρασε όμως κανονικά όπως όλοι οι άνθρωποι και σε κάποια προχωρημένη ηλικία έπεσε σε βαθύ διαρκή ύπνο.
Ήταν σαν να βρισκόταν στην ανυπαρξία και ξυπνούσε μόνο μέσα στα όνειρα των ανθρώπων.
Έμοιαζαν αντίθετοι ρόλοι, ο δικός του ρόλος και αυτός της κάθε πολύτιμης ψυχής.
Ο ύπνος ήταν ξυπνητός μόνο στα όνειρα και βρισκόταν στην ανυπαρξία όταν το άτομο ήταν ξυπνητό.[/color][/B]
