| |
Σε εκείνο το μικρό δωματιάκι
έζησα τα πάντα σα χαδάκι
γνώρισα και έζησα το πόθο
πίκρα, αγάπη, έρωτα και πόνο
Σ'εκείνο το μικρό σπιτάκι
κοίταζα απ'το παραθυράκι
έβλεπα πάντα να ανατέλει ο ήλιος
ήταν όπως ο ποταμός Νείλος
Έρρεαν τα συναισθήματά μου
και τότε έγραφα τα ποιήματά μου
καθόμουν και έγραφα στο μπαλκονάκι
έπινα και το γλυκό μου καφεδάκι
Έπειτα πήγαινα στη σχολή μου
ήταν κομμάτι της ζωής μου
παρακολουθούσα τα μαθήματά μου
κι έπειτα γυρνούσα στη καθημερινότητά μου
Τα απογεύματα έβαζα μουσική
και χόρευα σα να ήμουν σε σκηνή
το βραδάκι ήταν το καλύτερό μου
το σύμπαν ήταν όλο δικό μου
Ήταν λές και ο ουρανός κατέβαινε χαμηλά
και μπορούσα να αγγίξω τ'αστέρια απαλά
χανόμουν εκεί με τις σκέψεις μου
χανόντουσαν μαζί και οι λέξεις μου
Και καθώς χανόταν το φεγγάρι
ερχόταν ο ύπνος να με πάρει
δε με ένοιαζε καθόλου ο χρόνος
γιατί ερχόταν και έφευγε μόνος
Εκείνο το σπίτι ήταν το κάτι άλλο
δεν ήταν μικρό ούτε μεγάλο
παρ'όλα αυτά ήταν το ιδανικό
για να κάνω το όνειρό μου αληθινό...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
