Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132741 Τραγούδια, 271229 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Φαντάσματα της στράτας
 Του χωριού....
 
Μες στη σιγόβραση δειλά που σφίγγεται κι η πέτρα
άκουσα ξέπνοες κραυγές να με καλούν μειλίχια
Κι από της μνήμης το κερί κι από καιρού φαρέτρα
γέννησα βέλη ένα σωρό μα’γδερνα με τα νύχια.

Κουφάρι η ζήση μου μικρό, στην άκρη πεταμένο
σαρκίο που δεν πρόλαβε πλιότερο να θαρρέψει
με βρήκε κάποιο δειλινό μουντό και νυσταγμένο
Μετρώντας νύχτες να περνώ κι είπε πως θ’αγριέψει.

Έτσι που κούρσεψε ο καιρός κι αλλιώς που μ’έχει κλέψει
κουβάρια γίναν’ οι στιγμές του ποδαριού της γάτας
Μα κι οι σπιούνοι καλεστές που μ’έχουν καταστρέψει
κατοίκησαν στο μέσα μου, φαντάσματα της στράτας.

Κι ηγέρθη όλο το χωριό πριχού ακουστεί το «ανέστη»
σταυροί και σώματα σειρές που με’τρεχαν ξοπίσω
Βγαίνει κι ο Πλάστης με το φως στα χέρια σαν ασβέστη
Πλάθει το φόβο γύψινο, τον σπάει, για να ζήσω.



 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 20
      Στα αγαπημένα: 2
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αταξινόμητα
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

Δεν πάω απλά με το ρεύμα. Εγώ είμαι η ροή.
 
yiannistellidis
15-07-2009 @ 06:25
Πλάθει το φόβο γύψινο, τον σπάει, για να ζήσω

ATHANASIA............... ::up.:: ::up.:: ::theos.::
mwv_synaisthima
15-07-2009 @ 06:28
::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
Δ.ΣΚΟΥΦΟΣ
15-07-2009 @ 06:32
Έτσι που κούρσεψε ο καιρός !!!!!!!!!!!!!!
akolouthos
15-07-2009 @ 06:35
Έτσι που κούρσεψε ο καιρός κι αλλιώς που μ’έχει κλέψει
κουβάρια γίναν’ οι στιγμές του ποδαριού της γάτας
Μα κι οι σπιούνοι καλεστές που μ’έχουν καταστρέψει
κατοίκησαν στο μέσα μου, φαντάσματα της στράτας.

Ειναι τρελλό...................................εξοχο ,καταπληκτικο ::theos.:: ::theos.::
kgnisios
15-07-2009 @ 06:35
την καλησπερα μου

δυνατος και ασιγαστος ειρμος,
με στιχο γρηγορο
γινεται στον επιλογο
ζωης σου καθαρμος . . . . ::yes.::
MASTER
15-07-2009 @ 06:37
Γεια σου Αθανασία. Εξαιρετική όπως πάντα
Ηypocrisy
15-07-2009 @ 06:39
'Πλάθει το φόβο γύψινο, τον σπάει, για να ζήσω' ..... τελος κ αρχη μαζι ..
αυτο μου αρκει ::kiss.::
Simos_Vassilis
15-07-2009 @ 06:40
Πάρα πολύ όμορφο!! ::up.:: ::up.::
efrosiba
15-07-2009 @ 06:52
::up.:: ::up.:: ::up.::
nea xrysi
15-07-2009 @ 08:19
Βγαίνει κι ο Πλάστης με το φως στα χέρια σαν ασβέστη
Πλάθει το φόβο γύψινο, τον σπάει, για να ζήσω.

Απίθανα έξοχο!!!!!!
::yes.:: ::theos.:: ::theos.::
χάρης ο κύπριος
15-07-2009 @ 08:57
Με τη Γιούλη κι εγώ !
::love.::
Συλλογος Ερωτεωμενων και φιλων
15-07-2009 @ 09:09
Οι δημιουρφιες σου παντα με αφηνουν αφωνο... ::theos.:: ::hug.::
iraklisv
15-07-2009 @ 10:32
Γεια σου Αθανασία.

Εξαιρετικό!
artista_k
15-07-2009 @ 11:35
Σε παρακαλώ πολύ... λυπήσου με!!! ::love.::
ΚατεριναΘεωνα
15-07-2009 @ 11:53
ΠΑΝΕΜΟΡΦΟ

ΚΑΛΟ ΒΡΑΔΥ ::up.:: ::up.::
xxix86
15-07-2009 @ 12:34
ΥΠΕΡΟΧΟ...
::theos.::
azoritis
15-07-2009 @ 14:13
έτσι να τον σπάει για τη ζωή.....
υπέροχο......... ::up.:: ::up.:: ::smile.::
rock sugar
15-07-2009 @ 14:25
κι εσύ σπας τον δικό μου...

::hug.::
Celestia
15-07-2009 @ 15:25
Μα κι οι σπιούνοι καλεστές που μ’έχουν καταστρέψει
κατοίκησαν στο μέσα μου, φαντάσματα της στράτας

!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
::love.:: ::hug.:: ::kiss.::
elpidakwstopoulou
15-07-2009 @ 22:12
Κι ηγέρθη όλο το χωριό πριχού ακουστεί το «ανέστη»
σταυροί και σώματα σειρές που με’τρεχαν ξοπίσω
Βγαίνει κι ο Πλάστης με το φως στα χέρια σαν ασβέστη
Πλάθει το φόβο γύψινο, τον σπάει, για να ζήσω.

πανέμορφο....αλλά μ άρεσε που ο φόβος έσπασε ...κι ετσι θα ζήσεις ...κι έτσι θα σ έχουμε για πολύυυυ ακόμα....
καλημέρα κοριτσάκι.... ::theos.:: ::kiss.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο