Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132741 Τραγούδια, 271229 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 μουσείο
 καλημέρα (Ε)
 

Μπαίνω στη σάλα μισοσκότεινου μουσείου
σε βάθρο εκτίθεται υψηλόν , η Ακινησία
και τη φωνή ακούω γύψινου εκμαγείου
να λέει: μύθος της ψυχής η αθανασία …

Πάω παραμέσα… μάρμαρα παντού σπασμένα
αγάλματα στο χρόνο που έχουνε στοιχειώσει
επιγραφές που λες και γράφτηκαν για μένα:
«κατά κανόνα της ακμής έπεται η πτώση»

Μιας γυναικείας σεπτής μορφής φιλώ το χέρι
σφρίγος να πάρω απ’ τ’ ορειχάλκινο της σφρίγος
να μη με κόβει πια του χρόνου το μαχαίρι
και να μην είμαι κάθε μέρα και πιο λίγος

θνήσκοντας για αιώνες δίχως να πεθαίνει
πολεμιστής πεσμένος δίπλα σε μια ασπίδα
μου ψιθυρίζει κι η φωνή του ίσα που βγαίνει
τόσο, όσο διαρκεί η ζωή, διαρκεί κι η ελπίδα…

απ’ την ξενάγηση μου αυτή κέρδισα κάτι:
ότι πεθαίνει εξ’ ορισμού ό,τι γεννιέται
πως μένει άφθαρτη μονάχα η αγάπη
κι αθάνατος στη μνήμη, όποιος αγαπιέται


 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 5
      Στα αγαπημένα: 1
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αταξινόμητα
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

http://luogointerno.blogspot.com/
 
Μαρία Χ.
15-07-2009 @ 23:41
Τί να πω πάλι για τη γραφή σου !
Τα αριστουργήματα σχολιάζονται ;;!!!

Να είσαι καλά να γράφεις Χρήστο...
Καλημέρα !
rock sugar
16-07-2009 @ 00:42
φοβερό το αίσθημα που μεταδίδεις...
Simos_Vassilis
16-07-2009 @ 01:00
::up.:: ::up.:: ::up.::
Γιάννης Ποταμιάνος
16-07-2009 @ 02:09
πως μένει άφθαρτη μονάχα η αγάπη
κι αθάνατος στη μνήμη, όποιος αγαπιέται
::yes.:: ::yes.::
elpidakwstopoulou
16-07-2009 @ 09:04
απ’ την ξενάγηση μου αυτή κέρδισα κάτι:
ότι πεθαίνει εξ’ ορισμού ό,τι γεννιέται
πως μένει άφθαρτη μονάχα η αγάπη
κι αθάνατος στη μνήμη, όποιος αγαπιέται

αυτό το κρατάω ως κάτι μοναδικό ....πανέμορφο όλο Χρήστο
::theos.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο