| |
''σοφία να εχεις γιε μου''ελεγε ο παππους μου στον μπαμπα
''σοφία καθως εχω πια κιεγω τωρα που μου ασπρισαν τα μαλλια''
να ζεις τα νιατα σου μεσ'την ξενοιασια
γιατι τα νιατα φευγουνε και δεν ξαναγυρνανε πια
τους φιλους και τους εχθρους σου να τους αγαπας
τους φτωχους και τους απορους να βοηθας
να δουλευεις τιμια με χερια παντα καθαρα
και θα δεις που η ανταμοιβη σου θα'ν μεγαλη απο κει ψηλα
παππου μου ποσο δυσκολο ειναι να τα τηρησω ολα αυτα
σαν η κακια και τα νευρα τοσο υπουλα μεσα μου με μεθαν
πολλες λαθος πραξεις κανω κι υστερα μετανοιωνω
και τα ματακια μου με ντροπη συνεχεια χαμηλωνω
δωσε μου λιγη απ'την σοφια σου παππου να ζησω κιεγω σωστα
με τα απλα πραγματα να χαιρομαι χωρις παραπονα ξανα
το αγχος και η στεναχωρια τον κοσμο να παψει να κυβερνα
και να νιωθουμε τη καρδια να φτερουγιζει σαν ελευθερα πουλια
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
