| |
Μια μαυρη σκοτεινή κυλίδα.,
Ξεγλυστράς ανάμεσα στους ανθρώπους
Μιλάς, γελάς, δεν έχεις ψυχή
Απλώνεις το χέρι, αγγίζεις μια άυλη σιωπή
Χίλια πρόσωπα και μια κυλίδα,
Αρμενίζει στους δρόμους,
Μα δεν έχει σπιτικό.
Σαν μια ενόχληση, την βλέπω,
Σαν ένα μαχαίρι σιωπηλό,
Την μαυρη αγέρωχη κυλίδα,
Που καποτε έλεγα,, πως αληθεια...
Αγαπώ.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
