| |
| | Εγκατάλειψη |  | | | Το αφιερώνω στην γλυκιά Αριόλα.
που τη βάζω πάνω απ'όλα, και ας μη της το λέω ποτέ. | | |
Ξαφνικά είδα τη ζωή να μ'αφήνει,
μες τα μάτια σου να με κλείνει,
είδα εσένα να μ'εγκαταλείπεις,
να βυθίζομαι στη λύπη.
Πόσο μου'χεις λείψει,
μακριά σου μόνο θλίψη,
σε ποια παρηγοριά να τρέξει η καρδιά,
τώρα με πνίγει η μοναξιά.
Σαν θηλιά σφίγγει το λαιμό μου,
γιατί έφυγες μωρό μου,
εσύ ήσουν που έλεγες
πώς μ'αγαπούσες,
και πώς για πάντα,
θα με κρατούσες.
Τώρα με μαδάς και με πετάς,
σαν λουλούδι που δεν τ'αγαπάς,
μυρίζεις μόνο τ'αρωμά του,
και μόλις μαραθεί,
του βγάζεις τη καρδιά του.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | | |
|
katerina2
10-04-2005 | υπαρχει κατι που λεει πως: για την αγαπη καμια φορα πρεπει ν'αφηνουμε την ιδια την αγαπη.... | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
