| |
Ξεκίνησα το μακρυνό ταξίδι
του παραμυθένιου ονείρου.
Ημουν σ' ένα χιονισμένο
κατάσπρο νεφελώδες τοπίο
Μόλις τ' αστέρια κεντούσαν
αμιδρά το συννεφιασμένο ουρανό
φτάνοντας το κατάσπρο άλογο
σέρνοντας πίσω του τη ολόχρυση άμαξα
Κοίταξα τον εαύτο μου
στο χρυσοκορνιζαρισμένο καθρεύτη
όποια με έβλεπε σίγουρα θα με είχε ζηλέψει.
Χτένησα τα ξανθά μου μαλλιά
κι έμοιαζα ποιο πολύ με θεά.
Είμαι σίγουρα στα αλήθεια μια
ζωηρή, έξυπνη καλλονή
όλο ομορφιά.
Ανέβηκα το σκολοπάτι της χρυσής άμαξας
το κατάσπρο άλογο μου με πήρε
σε μια χιονισμένη πλατεία
εκεί υπήρχε πολύ φωταψία.
Φτάνοντας περπάτησα στο ανάλαφρο
χιόνι, όπου το αραχνούφαντο φόρεμα
σερνόταν ξωπίσω μου
σαν το φτερό από παγώνι.
Τριγύρω όλο χιονισμένα
παντού έπεφταν νυφάδες από χιόνι
τα δέντρα όλα κατάλευκα στολισμένα
όλα τόσο φανταστικά λες και ήταν μαγικά
Στο βάθος βλέπω έναν καβαλλάρη
μόλις τον είδα τον είχα καταλάβει
λέω αυτός είναι ο πρίγκηπας που ψάχνω
δεν πρέπει να τον χάσω.
Ετρεξα πιο γρήγορα δεν μπορουσα
να τον πλησιάσω
τα όνειρα μου χάθηκαν
ήταν σκιές που αντανακλούσαν
τα δέντρα στη παγωμένη κάτασπρη λίμνη
Βουλιάζοντας κάποιος ψιθύρισε το όνομα μου ΙσαβΕΛΛΗ
Ηταν το φτωχό παλλικάρι ήρθε με τράβηξε απ το χέρι
μ' έβαλε στην ξύλινη άμαξα του
με πήγε στο δικό του καλύβι
Τον πρίγκηπα τον είχα αφήσει
στη δική του ΝεφΕΛΛΗ.
ΛΑΖΑΡΟΥ Κ.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
