| |
Κράταγε η νύχτα το κορμί
σε κυκλωμένο όνειρο
με τ΄αστέρια να φθάνουν στη γή
να κεντούν φιλιά αξημέρωτα
στα μάτια , στο δέρμα.
Η μνήμη στη δύση, δεν πόναγε
και συ σε κούρσα τρελή
νικητής πια
σκόρπιζες ανθισμένα χαμόγελα
μεσ' τη δροσιά του πρωινού
στοχεύοντας τις ρωγμές της καρδιάς.
........................
Δεν έλειπα, ήμουν εκεί
να λαχταρώ ότι άφηνες
σβηστό φεγγάρι μέχρι χθες
που έγινε ήλιος χωρίς ύπνο
φθάναμε ως εδώ
στην άκρη τ' ουρανού
καταργώντας την απόσταση
μ' απλωμένα χέρια
συνενοχή σε πράξη καθαρμού.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
