| |
Ηταν αργά κι έκανε κρύο
στον Πεζόδρομο
Το τέρας ξύπνησε
φορούσε τη στολή του
Στο βρόντο έπεσε
τ'απελπισμένο νερομπούκαλο
Πάγωσε η πλάση
κοντοστάθηκε το σύμπαν
Πίσω του αντάρτες,
κλέφτες από τη Ρούμελη
οι πειρατές της Μεσογείου αγωνιούσαν
Του Διογένη η φωνή
Η ουτοπία του Πλάτωνα
Οι σάτυροι, οι βάκχες
και του Ορφέα οι υπερβάσεις
Για μια αξία πουχε ακούσει απ'τους παλιότερους
όλα ξανάζησαν
όλα αντισταθήκαν
στα δεκαπέντε χρόνια μέσα χώρεσαν
αιώνες αντίστασης και δίκαιου μίσους
οι ελπίδες, οι κραυγές,
όσων πονέσαν
Οι ουλές μαστιγωμένων
γίναν μαστίγια
Το δάκρυ αιώνων
μέσα σ'ένα νερομπούκαλο
Καταχωνιασμένες συνειδήσεις
μέσα σ'ένα νερομπούκαλο
Η νιότη όλη
μέσα σ'ένα νερομπούκαλο
Το τέρας σκιάχτηκε
σκόρπισε θάνατο
τα μάτια τσούζαν
απ΄τη μπόχα της ειρήνης
Οι πόλεις έσπασαν
μπόρα οργής και θρήνος
και κάτι ακόμα
που ζητούσε να υπάρξει
Ελευθερία
ελατήριο που εκτοξεύθηκε
φτερά που φύτρωσαν
με σπόρο αθώο αίμα
Μάτια που έβλεπαν ξανά
αυτιά που πάλι ακούσαν
χέρια που πάλι κράτησαν
πόδια που περπατούσαν
Για μένα τίποτα
τα απαιτώ όλα για όλους
αλίμονό σας αν μου τ'αρνηθείτε
δεν παίζω,
δεν νικέμαι και το ξέρετε
Οι μπλόφες δύναμης
δεν πιάνουνε σ'εμένα
είστε γυμνοί, γελοίοι και αδύναμοι
Τόσο επικίνδυνοι
όσο κι αφανισμένοι.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
