| |
| | κλεφτοκοτάδες |  | | |
Κάποτε, αρχές του αντάρτικου στην Ελλάδα, ο Άρης είχε πιάσει τα βουνά και συγκροτούσε τις πρώτες αντάρτικες ομάδες. Ένας από τους αντάρτες έκλεψε μια κότα από κάποια γριά και αυτή ήρθε στον Άρη να το αναφέρει και να ζητήσει δικαιοσύνη. Ο Άρης της ζήτησε να του δείξει ποιος ήταν ο κλέφτης, η γριά τον γνώρισε, του τον έδειξε και ο αντάρτης εκτελέστηκε. Αποδόθηκε δικαιοσύνη? Ποιος ξέρει? Από τη μια ο αρχηγός πέρασε ένα μήνυμα στους υπόλοιπους πως η καλύτερη κοινωνία που θέλαν δεν θα γινόταν με κλεψιές. Θα γινόταν όμως με τόση σκληρότητα? Θάνατος για μια κότα? Από την άλλη επιτεύχθηκε σίγουρα η αυστηρή πειθαρχία, ένα στρατιωτικό σώμα, ακόμη και αντάρτικο, την έχει ανάγκη. Και επιπλέον κέρδισε την εκτίμηση του λαού, των χωρικών. Ο Άρης δεν επιτρέπει τις κλεψιές. Εμένα όμως όλο με τριβελίζει αυτή η σκέψη: Κι αν ο αντάρτης ήταν ένας φουκαράς που δεν άντεξε την πείνα? Και γαμώτο πόσο άδικα χάθηκε...Για μια κότα, ξεφτίλα έτσι? Ξεκινάς για να λευτερώσεις την πατρίδα και προτού προλάβεις να κάνεις ένα ανδραγάθημα εκτελείσαι γιατί δεν είσαι παρά ένας κλεφτοκοτάς... ο ορισμός του αντιήρωα. Σε σκοτώνει αυτός που τον πίστεψεςκαι τον ακολούθησες. Ο γερο Μάρξ το είπε: ”η βία είναι η μαμή της ιστορίας”, μόνο που αυτή η βία δεν υφίσταται μόνο ανάμεσα στους αντιπάλους, αλλά τρέφεται και με φίλιες δυνάμεις...
Για να γυρίσει ο ήλιος θέλει δουλειά πολλή...ή θα γυρίσει ο τροχός και πάλι θα γαμηθεί ο φτωχός
Όλα αυτά λίγο άσχετα, αλλά θα θελα να “τιμήσω” (σε εισαγωγικά το τιμήσω γιατί ποιός είμαι εγώ που θα τους προσδώσω τιμή) τους αντιήρωες. Ας γραφτεί και κάτι για έναν από τους πολλούς κλεφτοκοτάδες της ζωής.(ίσως στο τέλος τέλος να είμαι κι εγώ ένας από αυτούς)
Στο ένα τσεπάκι το γελοίο στο άλλο το τραγικό
η ζωή πάντα σου δίνει τα κατάλληλα εφόδια
για να γράψεις ιστορία
Πάρε κι από το 'να, πάρε και απ´ το άλλο
Το προηγούμενο βράδυ κέρασες
τσιγάρο τον σύντροφο
Που πάμε, αναρωτήθηκες
Κι εκείνος το κάπνιζε στα χαμένα
Θα βγεί κάτι απ' όλα αυτά?
Το ζεστό κρεβάτι της Λενιώς...
Άραγε θα το ξαναδώ?
Και το βλέμμα της
π' όλες τις έγνοιες μου τις έπαιρνε
Μμμ ... Πως το άφησα κι έφυγα?
Τα τελευταία ερωτήματα
ειπώθηκαν στα σιωπηλά, από μέσα που λένε.
Έλυσες τις αρβύλες
πήραν τα πόδια αέρα
βρώμισε το καθαρό αεράκι
αλλά το ρετσίνι από τον έλατο
ξαναπήρε γρήγορα τη ρεβάνς
Ένα αστέρι φαινόταν πίσω από τα κλαδιά
Ο άνεμος πότε το έκρυβε πότε το φανέρωνε
Κοιμήθηκες? Ρώτησες
Δεν πήρες απόκριση
Πως τα καταφέρνει και κοιμάται?
Εμένα το άδειο μου στομάχι
ακούγεται και στον ύπνο...
Σαν εργοστάσιο με χαλασμένες τις μισές μηχανές
Πάει να φτιάξει τουφέκια
και βγάζει σκανδάλες μόνο
Ποιο αστέρι να ναι άραγε?
Κι αν ήμουν εκεί
θα δινα δεκάρα για τα τα δικά μας?
Αναθεματισμένη πείνα....
Ίσως εκεί να έχει έλατα
που να βγάζουν μήλα...
Άρχισε το ροχαλητό ο άλλος,
άντε να κοιμηθείς τώρα
Κι η Λενιώ?
Τι να κάνει τώρα?
Θα με περιμένει άραγε?
Τι να περιμένει κι αυτή...
Αργά ή γρήγορα θα το μάθει το μαντάτο
Ιταλικό βόλι, τον βρήκε στο στήθος,
στο κεφάλι, κάπου θα βρει αυτό....
Τον θάψαν στο φαράγγι.
Κοντά σ' ένα πλάτανο...
-Τι μ' έπιασε απόψε?
Αναρωτήθηκες φωναχτά
-Πολλή μαυρίλα...
Έκλεισες τα μάτια
κι ένα δάκρυ έμεινε στη άκρη τους
να φυλάει σκοπιά σαν την κουκουβάγια
Ο Μορφέας ήταν γενναιόδωρος μαζί σου
Σου φερε όνειρα ωραία
Τάχα μου είχε τελειώσει ο πόλεμος
και γύριζες στο σπίτι
Ο πατέρας έστεκε στη πόρτα περήφανος
η μάνα χαμογελούσε βουρκωμένη....
-Τα καταφέραμε!
Μετά η Λενιώ,
με την κοιλιά φουσκωμένη
Τίποτα δεν προμήνυε φίλε μου
ούτε ένα κακός οιωνός δεν εμφανίστηκε
που να δείχνει πως αύριο
το δικό σου αίμα θα τρέξει αχνιστό
και μια γριά θα το κοιτάζει τρομαγμένη
που βρήκε το δίκιο της...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 7
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
| | | |
|
tarifula
27-07-2009 @ 14:27 | Μοντε.....
τιποτα δεν ειναι δικαιο σ'αυτη τη ζωη...εκατομμυρια ανθρωποι πεθαναν..ειτε γιατι βρεθηκαν τη λαθος στιγμη..στο λαθος τοπο..ειτε γιατι...ηταν κλεφτοκοταδες...ειτε γιατι...νομιζαν καποιοι ..οτι ειναι οι κλεφτοκοταδες και τους κατεδωσαν...
Ηρωες κι'αντιηρωες...αθωοι και ενοχοι...οτι λεει το γραμμενο τους τελικα... | | υπατία
27-07-2009 @ 14:17 | καλή ιδέα, montekristo..
οφείλεται και στους αντι-ήρωες ο ρους της ιστορίας, όσο και στους ήρωες
είναι μεγάλο το θέμα, σκληρές εποχές, που λες και σέρναν απαιτητικά τη σκληρότητα πίσω τους..
η ηθική του Άρη, ο δεκάλογος του καλού κομμουνιστή του Ζαχαριάδη αργότερα..
μπορεί και να μη γινόταν αλλιώς, τόσο απλά..
νομίζω ότι αν σε πάρει το ποτάμι, διαπιστώνεις οτι η βία τρέφεται αδιακρίτως
η αντιμετώπιση πχ των συντρόφων στους συντρόφους που έκαναν δήλωση, μόνο και μόνο γιατί δεν άντεξαν..
καμμιά φορά σκέφτομαι οτι είναι αστείο να κρίνουμε με σημερινά μέτρα
το μόνο φοβάμαι ότι δεν απέδειξε ακόμα η ιστορία, είναι το για τί όλα αυτά, αυτή η σπατάλη ηρώων και αντι-ηρώων, ανθρώπων
αυτό το νόημα βρίσκω στο δεύτερο τμήμα της ανάρτησής σου | | χωρικός
27-07-2009 @ 15:28 | μακάρι να μην ξανάρθουν τέτοια χρόνια Μόντε, να μή δει καμιά γενιά πλέον αυτά τα πράγματα. | | μηχανοδηγος
27-07-2009 @ 22:28 | Εγώ πάντως , άσχετα με το θέμα ,
πάντα χαίρομαι τον τρόπο που γράφεις..... | | ειρήνη
27-07-2009 @ 23:38 | οι δυο τελευταίοι στίχοι..
δύναμη.. | | montekristo
28-07-2009 @ 09:27 | tarifula δεν ξέρω... μπορεις να το δεις κι έτσι και να ξεμπερδεύεις αλλά σαν να αρκεί που δεν είμαστε εμείς στη θέση τους μου φαίνεται
με υπατία συμφωνώ περισσότερο στο σημείο εκείνο περι σπατάλης ανθρώπων και ναι χωρικέ μακάρι να μην ερθουν ξανα τέτοια χρόνια
μηχανοδηγέ και ειρήνη, ευχαριστώ που περάσατε | | tarifula
30-07-2009 @ 18:28 | το ξερω οτι ακουγεται καπως μοιρολατρικο...αλλα δεν ειναι θεμα ξεμπερδεματος....ειναι το συμπερασμα που εβγαλα σ'οτι αφορα το θανατο...γενικα...και οχι μονο σ'οτι αφορα συγκεκριμενα γεγονοτα...ιστορικα η μη...απο κει και περα θα ακουσεις χιλιες αποψεις...γιατι ολα εχουν αμετρητες οπτικες γωνιες και ο καθενας θα το δει απο κει που θελει... | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
