[align=center][font=Palatino Linotype]Δόν Κιχώτη τί σπαταλάς το χρόνοσου
τρώει ο χρόνος κι εκείνον που την χαίρεται
τρώει κι εκείνον που μόνο την λιμπίζεται
«άντρες είναι μεγάλοι όσοι έχουν θέληση
και μικροί είναι όσοι μόνο πόθους έχουνε»
κι άν ζεί ακόμη η Alisha τώρα θα είναι γριά
δέκα χρόνια αφότου έφυγες περάσανε
απ’ τη ζέστη πολύ βασανιζότανε
και το φώς έσβηνες να μή ζεσταίνεται
με μπαλάκια του τέννις μαλλιαρά έπαιζε
και χανόντανε σάν κατρακυλούσανε
ένα βρήκα πολύ μακριά απ’ το σπίτισου
σε νησίδας των δρόμων ζαρντινιέρα μιά
το πιλάφι κατακαιγόταν στη φωτιά
το αυτοκίνητο πλένοντας το ξέχασες
το πιλάφι για την Alisha που έφτιαχνες
που είχε ευκοίλια, με ρύζι για σκυλιά ειδικό
τέτοια ώρα ήρθα που οι γείτονες μυρίστηκαν
και καπνό είδαν να βγαίνει απ’ το παράθυρο
άχ Alisha κοντά σε τέτοιο αφεντικό
έζησες και πώς να την αποχωριστείς
αυτοκίνητο πιά οπωσδήποτε άλλαξες
και ο ηλίθιος τον αριθμότου γνώριζα
σάν παιδίσου αγαπούσες την Alishaσου
το μεγάλο bulldog με την κομμένη ουρά
ή λεγόταν η ράτσα γαλλικό bulldog?
απο ράτσες σκυλιών γνωρίζω ελάχιστα
μακαρόνια τα απεχθανόσουν με κιμά
απο φοιτήτρια ένα μαντολίνο είχες
του αίματοςσου και την υποομάδα ήξερες
απο δέντρα δικάμου σού’φερνα καρπούς
στις ουράνιες κοιλάδες ο πατέραςσου
αποδήμησε τον καιρό που σε έβλεπα
όλο και θα τα λέει με τον πατέραμου
του δικούμου χαρά μεγάλη θα ήτανε
όπως σε ήθελα έτσι κι εσύ να με ήθελες
δέκα χρόνια απο τότε κιόλας πέρασαν
που άφησες η ερημιά έχει μείνει αγιάτρευτη
ψεύτρα δέν ήσουν το είπες οτι θα έφευγες
στη μεγάλη ζητώντας πόλη ζωή καλή
είχες πρόγραμμα βάδιζες στη ζωή μ’ αυτό
μιά εποχή μιά ώρα υπάρχει για το κάθε τί
μα ο Διογένης δέν είναι σπιτικό σκυλί
μόνο ο Θεός ξέρει πού τον πάει η μοίρατου
δέν του αρέσει η μεγάλη τσιμεντούπολη
καλλονές μέσα στις μυριάδες χάνονται
δέν έχει άντρες με μπέσα εκεί στο λόγοτους
τρομερή βοή εκεί δέν παύει ούτε στιγμή
άνθρωπος δέν είμαι σου λέω κανονικός
με πειράζει το αρκοδισιον του γείτονα
απ’ τη βουήτου σφαλίζω τη τζαμόπορτα
για τους τριάντα βαθμούς άλλοι γκρινιάζουνε
με σαράντα και δέν παραπονέθηκα
άλλο πιά δέν έχει ο ιππότης Δουλτσινέα
να έχει ποιά αφού κι εσύ σάν όλες ήσουνα
το άλογότου ούτε τα σκυλιά δεν το έφαγαν
θα είναι τώρα κοπέλα το ανηψάκισου
άα κι εσύ ίσως… όχι ίσως, σίγουρα να λέω
δυό παιδάκια δικάσου στο σχολείο τα πάς
της Alishaς παιδιά έχεις που η Alisha πάει
και απομένω στην ίδια την παλιά ερημιά[/align]
