| |
Ο ηλιος εδω σταματησε να νανουριζει τους ανθρωπους
τσουρουφλιζει την γη ξεραινει τα ποταμια
και εσυ θες να πλασουμε ονειρο σε καμενη αμμο
να παιξουμε με σημαδεμενη τραπουλα
να κερδισουμε το στοιχημα
να ανασανουμε ζωη
εδω το οξυγονο σχεδον εσβησε
αναπνεουν μοναχα ελαχιστοι οι αλλοι πεθαινουν
μα εσυ επιμενεις οτι τα φυτα θα μας σωσουν
οτι το πρασινο θα νικησει το γκριζο
να ξαναγινουμε ανθρωποι
να ξαναγινουμε παιδια
εδω παψαμε να ονειρευομαστε τα βραδυα
κουρνιαζουν μεσα μας χιλιαδες κορακια
και εσυ βλεπεις παντου περιστερια
λες οτι υπεροχα ειναι τα φτερα τα λευκα
να ξαναγινουμε αγγελοι
να πεταξουμε ψηλα
εδω το νερο τρεχει βουρκωμενο
γλυφο στην επαφη σχεδον φαρμακι
μα λες οτι πιο πικρο στη γευση γλυκο ναι στο μυαλο
να δεις θα το πιστεψουμε
θα κλεισουμε τα ζαχαροπλαστεια
εδω η δημοκρατια βουιζει σαν σφηκα
κεντριζει τοσες φορες και χυνει δηλητηριο
εκτροπα και ασυδοσια
μα εσυ επιμενεις στο καλο
βλεπεις το φως να μας τυλιγει
εγω ελπιζω μοναχα
να ειμαι δυνατος οταν η παγωνια σε τυλιγει
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
