γραφτηκε σαν κουβεντα μεταξυ δυο φιλων,με σκοπο να γινει ντουετο,αλλα ο φιλος μου ο Αντωνης ο Παγωνης το εκανε μπαλαντα,χρησιμοποιοντας μονο τα λογια του ενος.
σε αγαπες δεν πιστευω
εχω τοσο πληγοθει
στον θεο μου που λατρευω,
δεν θα δωσω αφορμη
δεν γινεται μονος να ζεις
κι αυτο καλα το ξερεις
παλι θα ξαναπροδοθεις
παλι θα υποφερεις
αλλη μια φορα ακομα
δεν μπορω να το αντεξω
της ψυχης μου τα κομματια
για να πρεπει να μαζεψω
συνηθιζεις στην ιδεα
που ειναι δυστυχως μοιραια
πως αυτη που εσυ θελεις
δεν υπαρχει και το ξερεις
μεσ΄το αιμα μας κυλαει
μια αρχεγονη ιδεα
που οριζει η ελπιδα
πως πεθαινει τελευταια
