χρηστος82
30-07-2009 @ 10:44 | Σκληρός, ανήλεος απολογισμός... πικρή, θλιμμένη ομορφιά... ::theos.:: | |
ΚατεριναΘεωνα
30-07-2009 @ 11:23 |
Πεταμένα χρόνια- διασκορπισμένα
μοιάζουν τριαντάφυλλα που πήρε ο βοριάς
την πόρτα σου σαν άνοιξες να βγουν τα περασμένα
κι από την καρδιά σου να φύγουν μόνο μιας.
Προδομένοι όρκοι- απραγματοποίητοι
υποσχέσεις συνοδοί αλόγιστων στιγμών
όνειρα και στόχοι ανικανοποίητοι
θυσία στου ρεαλισμού των σκληρών βωμών.
Λόγια ανυπόστατα- εύκολα ειπωμένα
από συναισθήματα- που ενώ άφησαν στα στήθη σου πληγή
τώρα επαναπαύονται μέσα σου ξεχασμένα
καρτερώντας του απολογισμού την δίκαιη στιγμή.
Άνυδρη η άνοιξη- με λουλούδια μαραμένα
αποξηραμένα- στις ερήμους της καρδιάς
με λόγια και αισθήματα που νιώθουν προδομένα
αφού η δικαίωση έρχεται από αυτά που λησμονάς.
ΠΑΝΕΜΟΡΦΟΙ ΣΤΙΧΟΙ
::up.:: | |
Simos_Vassilis
30-07-2009 @ 11:38 | Άνυδρη η άνοιξη- με λουλούδια μαραμένα
αποξηραμένα- στις ερήμους της καρδιάς
με λόγια και αισθήματα που νιώθουν προδομένα
αφού η δικαίωση έρχεται από αυτά που λησμονάς.
Καταπληκτικό!!!!!! ::up.:: ::yes.:: ::up.:: | |
dark root
30-07-2009 @ 12:11 | Πεταμένα χρόνια...
Γιατί άραγε... ::cry.:: | |
Mικρουλι
30-07-2009 @ 23:45 | "Άνυδρη η άνοιξη- με λουλούδια μαραμένα
αποξηραμένα- στις ερήμους της καρδιάς
με λόγια και αισθήματα που νιώθουν προδομένα
αφού η δικαίωση έρχεται από αυτά που λησμονάς."
Είναι πολύ αληθινό!! Απίθανο είναι!! Μπράβο σου!!
::up.:: ::yes.:: ::up.:: | |
niotis@yahoo.gr
31-07-2009 @ 02:39 | Λόγια ανυπόστατα- εύκολα ειπωμένα
από συναισθήματα- που ενώ άφησαν στα στήθη σου πληγή
τώρα επαναπαύονται μέσα σου ξεχασμένα
καρτερώντας του απολογισμού την δίκαιη στιγμή.
::up.:: ::up.:: ::up.:: | |
 |
