| |
...δυό η ώρα τη νύκτα να παρηγορώ τους μεθυσμένους
που θέλουν να κάμουν φονικό,
και το κρασί
να με πηγαίνει αλλού.
Ούτε κορμιά ,ούτε ποτέ ξανά
μόνο κηδείες μικρών παιδιών
και ρίζες δέντρων.
Το σπίτι μύριζε φασκομηλιά.
Φεύγουνε.
Χαϊδεύομε τα μαλάκια τους στα άσπρα φέρετρα
κόβουμε τυριά στα μνημόσυνα
κλαίμε μαζί με το παππού που γράφει μαντινάδες στα μάρμαρα
τι άλλο να κάμομε.
τι άλλο να πούμε.
Έλα να πάμε να μαζέψομε το δίκταμο από τους γκρεμούς
και τη φασκομηλιά από τα φαράγγια
και το βράδυ
ας υψώσουμε το ποτήρι στο άνεμο
να πάει την ευχή στα κοιμητήρια
να πάει την ευχή στους γκρεμούς
τους στολισμένους απ τα σύνεργα που δε θα πάρει πια κανείς
- ο άλλος ακόμα χαμένος στα βάραθρα των νοσοκομείων-
βράζει το καλοκαίρι
όλα είναι μέσα σε τούτο το καζάνι
αυτά που έγιναν
και τ άλλα που έρχονται
και που τα περιμένομε γυμνοί πια
γυμνοί από δέρμα
να μας δέρνει ο χρόνος
κατάστηθα.[align=center][/align]
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 2
| | | | | | | |
|
