χρηστος82
30-07-2009 @ 16:50 | μεγάλη αλήθεια όμορφα πλεγμένη
::yes.:: ::yes.:: | |
παντιγιέρα
30-07-2009 @ 16:54 | γλεντάω-πονάω με τις πληγές μου
και τη σακατεμένη μου ψυχή
Και να φωτίζω απο εκεί ψηλά
το σκοτεινό και χαρακωμένο πρόσωπο
των απελπισμένων
Όσους τα χαράμισαν όλα
για το τίποτα, για μια ιδέα
Αποκούμπι στους αλαφροΐσκιωτους
στους ονειροπαρμένους.....................
::up.:: ::yes.:: ::up.:: | |
Ηypocrisy
30-07-2009 @ 22:17 | Ο βράχος είναι ο φίλος μου
θέλω να του μοιάσω στην σκληράδα....
κ εγω θελω ... Καλημερα μοντε μου ..
| |
μηχανοδηγος
30-07-2009 @ 23:13 | Δεν με εκπλήσεις πιά....Είσαι σταθερή αξία.... | |
Ναταλία...
31-07-2009 @ 00:15 | Ο βράχος είναι ο φίλος μου
θέλω να του μοιάσω στην σκληράδα
Και εγώ θα το ήθελα αλλά δεν γίνεται ::yes.:: ::theos.:: ::theos.:: | |
Κακτίνα
31-07-2009 @ 00:31 | άτιμο το χωνευτήρι, αυτό είναι έτσι πάει, τρελοί και αδέσποτα σκυλιά...για μια ιδέα...ετοιμοθάνατοι, λίγο πριν το χωνευτήρι...φίλε μου η αρκούδα... που ΄λεγα προχθές... | |
swordfish
31-07-2009 @ 00:55 | Μα τίποτα από αυτά δεν θα γίνει
τίποτα δεν θα είναι αληθινό
εκτός από το κυπαρίσσι
που θα με συντροφεύει
κοιτώντας πάντα τον ουρανό
Ψάχνοντας να βρει ποιος ξέρει τι....''
::yes.:: ...το μόνο σίγουρο... ::smile.:: | |
Simos_Vassilis
31-07-2009 @ 01:14 | Και να φωτίζω απο εκεί ψηλά
το σκοτεινό και χαρακωμένο πρόσωπο
των απελπισμένων
Όσους τα χαράμισαν όλα
για το τίποτα, για μια ιδέα
για ένα γαμώτο
.........................Καταπληκτικό................. ::yes.:: ::theos.:: ::yes.:: | |
ειρήνη
31-07-2009 @ 01:25 | "Ο Στεπάν Τροφίμοβιτς είχε καταφέρει να αγγίξει τις βαθύτερες χορδές της ψυχής του φίλου του και να προκαλέσει μέσα του την πρώτη, απροσδιόριστη ακόμα, αίσθηση της προαιώνιας, ιερής μελαγχολίας που οι εκλεκτοί , άπαξ και τη δοκιμάσουν ή τη γνωρίσουν μια φορά, δεν θα την ανταλλάξουν ποτέ με την εύκολη ικανοποίηση."
το απόσπασμα είναι από τους δαιμονισμένους του Ντοστογιέφσκι..
νομίζω πως είσαι κι εσύ από τους εκλεκτούς καλέ μου μόντε, παρόλο που δεν το θες κι είναι βασανιστικό , το ξέρω, μα φαίνεται είναι κάποιοι άνθρωποι που γεννιούνται μ' αυτήν την προίκα ..
χαίρομαι που γράφεις..
μη σταματήσεις ποτέ..
| |
kineza
31-07-2009 @ 02:07 | Θα θελα να γενώ ένα αστέρι
ένα από αυτά τα μικρά
που θα πρέπει να ξέρεις καλά
κατά που θα κοιτάξεις, να το βρεις
::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | |
xxix86
31-07-2009 @ 02:32 | Υπέροχος Μόντε...
| |
tarifula
31-07-2009 @ 04:01 | και γαμω.....
http://www.youtube.com/watch?v=eP4hsRKAxNQ | |
Μπούρμπουρ Λίθρας
31-07-2009 @ 04:14 | ::1255.:: | |
ουρανος
31-07-2009 @ 10:43 | ::up.:: | |
montekristo
31-07-2009 @ 11:09 | ευχαριστώ... | |
niotis@yahoo.gr
31-07-2009 @ 11:58 |
Σαν τον λύκο που ξέφυγε από τα σκυλιά
αλλά τον πετσοκόψαν
έτσι ουρλιάζω κι εγώ
montekristo ευγε εγραψες ενα αριστουργημα ::hug.:: ::theos.:: | |
daponte
01-08-2009 @ 03:30 | Δυνατή πένα! ::yes.:: | |
KTiNoS
01-08-2009 @ 10:17 | ::yes.:: | |
επισκέπτης
23-10-2009 @ 13:50 | "Σε τούτο το νυχτέρι
η Σανκάρ κι η Μπαλιστρέρι
μου κρατάνε συντροφιά.
Κι η νύχτα η κοροϊδεύτρα
κράζει και λαλεί
πάλι νταλγκάδες το παιδί.
Αρχέγονες οι μνήμες,
τα παπούτσια φαγωμένα
απ' τις κοκκινόπετρες.
Στην ξενιτιά δεν πήγα
ούτ' αρρώστησα
μα το κλαρίνο με τρυπά.
Ανάμεσα στο Βέγα,
τον Ντενέμπ και τον Αλτάιρ
υπάρχει μία θέση του ουρανού
όπου θα πάω σαν γίνω
σκόνη αστρική,
για κει σας κλείνω ραντεβού"
τώρα δεν ξέρω πως μου ήρθε αυτό
το αγαπώ πολύ όμως και τέλος πάντων μου ήρθε... | |
 |
