dark root
30-07-2009 @ 23:59 | ::rol.:: | |
Ναταλία...
31-07-2009 @ 00:20 | Κι’ έτσι αμέτρητα θα πλάθω παραμύθια,
μες στην πληρότητα μιας θύελλας υγρής
τι κι’ αν μουσκεύει η λογική απ’ την αλήθεια,
φτάνει να έχεις την ψυχή να τη δεχτείς
πολύ ωραίο ::yes.:: ::theos.:: ::theos.:: | |
Mικρουλι
31-07-2009 @ 00:50 | "Θα περιμένω να φανούν τα φτερουγίσματα
μέσα στον κόρφο μιας ουράνιας πλατείας
για να γευτώ τα πιο γαλάζια τιτιβίσματα
μες στις παλάμες μίας έναστρης μαγείας" ::theos.::
Υπέροχο!!
::up.:: ::up.:: | |
elpidakwstopoulou
31-07-2009 @ 01:02 | Να σεργιανίσω στις βρεγμένες ψευδαισθήσεις μου
στην ανεξίτηλη ορμή της υγρασίας
να πάρω χώμα από τη γη κι’ απ’ τις αισθήσεις μου
για να στεγάσω τους κρουνούς της φαντασίας
φτερουγίσματα αγγελικά οι στίχοι σου....μαγικό το ταξίδι...
καλημέρα Λενάκι .................... ::theos.:: | |
swordfish
31-07-2009 @ 01:02 | Κι’ έτσι αμέτρητα θα πλάθω παραμύθια,
μες στην πληρότητα μιας θύελλας υγρής
τι κι’ αν μουσκεύει η λογική απ’ την αλήθεια,
φτάνει να έχεις την ψυχή να τη δεχτείς'' Πολύ καλό Ελένη!!!!
::up.:: ::kiss.:: | |
Simos_Vassilis
31-07-2009 @ 01:22 | Κι’ έτσι αμέτρητα θα πλάθω παραμύθια,
μες στην πληρότητα μιας θύελλας υγρής
τι κι’ αν μουσκεύει η λογική απ’ την αλήθεια,
φτάνει να έχεις την ψυχή να τη δεχτείς
Πολύ καλό................. ::yes.:: ::yes.:: | |
kineza
31-07-2009 @ 01:51 | Κι’ έτσι αμέτρητα θα πλάθω παραμύθια,
μες στην πληρότητα μιας θύελλας υγρής
τι κι’ αν μουσκεύει η λογική απ’ την αλήθεια,
φτάνει να έχεις την ψυχή να τη δεχτείς
ΠΟΛΥ ΚΑΛΟ!!!!!!
::up.:: ::up.:: ::theos.:: | |
ουρανος
31-07-2009 @ 05:17 | ::up.:: ::up.:: ::up.:: | |
χρηστος82
31-07-2009 @ 07:06 | αξίζει σίγουρα η αναμονή!!! ::theos.:: | |
niotis@yahoo.gr
31-07-2009 @ 12:05 | Κι’ έτσι αμέτρητα θα πλάθω παραμύθια,
μες στην πληρότητα μιας θύελλας υγρής
τι κι’ αν μουσκεύει η λογική απ’ την αλήθεια,
φτάνει να έχεις την ψυχή να τη δεχτείς
θαυμασιο Ελενη μπραβο ::hug.:: ::theos.:: | |
jilan
31-07-2009 @ 12:17 | Kαταπληκτικό...... | |
Xωρολάτρης
31-07-2009 @ 14:14 | Ολη η ποίησή σου Ελένη μου, χαρακτηρίζεται από ένα πράγμα σαν την ξαναβλέπω..Σαν την ξαναδιαβάζω δηλαδή μιας και ξέρεις πως εσένα και μερικών άλλων τα διαβάζω ασχέτως αγαπημένων και λοιπών που είναι για να φαίνονται...
Αν έδινα εναν τίτλο λοιπόν για την εως τώρα ποίησή σου θα ήταν "Το κορίτσι με τα λευκά αγερινά φορέματα"
Ταξιδεύεις κάθε φορά μακρινά και ψηλά πολύ..Χρησιμοποιείς τα σχήματα της οικουμένης όλης για να αστράψεις σε ορίζοντες και να κατεβείς σαν γαλάζιο τιτίβισμα μετά μέσα στην σιγαλιά μας..
Μια ποίηση που είναι γεννημένη για να είναι για ψηλά θα έλεγα..μια τέτοια ποίηση..ναι.. | |
 |
